High Vis werd in 2016 opgericht door leden van enkele van de beste Britse hardcore bands van het VK. Frontman Graham Sayle’s komt net als drummer Edward Ski Harper uit Tremors. Samen met voormalige leden van Dirty Money, DiE en The Smear, gingen ze op zoek naar een nieuw geluid. Blending is het tweede album en hoewel het geluid niet per se nieuw is, kan ik het album van harte aanbevelen.  

In eerste instantie had ik het album bijna ter zijde geschoven, maar dankzij een lange autorit met het schijfje op repeat gingen de nummers onder mijn huid zitten. Energiek is een understatement en ik moest regelmatig de druk op het gaspedaal enigszins verlichten om snelheidsovertredingen te voorkomen. Ondertussen mijmerde ik waar de muziek mij aan doet denken: Jane’s Addiction meets Fugazi met een snufje Ride en Gang Of Four.  

Dat de leden van van High Vis hardcoreveteranen zijn maakt dat hun tweede album Blending met kop en schouders boven het hedendaagde postpunk-maaiveld uitsteekt. Goed verstaanbare teksten worden furieus gezongen en pakkende riffs volgen elkaar op over een constant gerommmel van drums en grommende bas. Doordat het zowel Brits als Amerikaans klinkt, zal het in potentie een grote doelgroep kunnen bereiken. 

Singles als albumopener Talk For Hours, titelnummer Blending, en Trauma Bonds en Fever Dream krijgen op het album gezelschap van vijf andere sterke nummers. Met name het slot wordt gevormd door een ijzersterk trio. Hekkensluiter Shame klinkt als een punkballad waarop het heerlijk shoegazen is. Morality Test opent met een riff waarin het gebied tussen rock en pop wordt verkend, met een geluid waarmee The Cult enkele hits scoorde en Join Hands is zo’n rustige stamper, die energiek voortkabbelt op een manier waarvan ik dacht dat The Charlatans er patent op hebben.