Verkeert Katy J Pearson in een identiteitscrisis? Je zou het toch haast denken, of is het meer een worsteling met het vinden van haar indentiteit? Enerzijds klinkt door dat zij het niet fijn vindt in de Americana-hoek geschoven te worden. Anderzijds maakt ze deel uit van Broadside Hacks, een groep jonge Engelse muzikanten die folk uit het verdomhoekje haalt. Op de hoes van haar tweede plaat zien we haar dan ook wat tobberig in de lens kijken. Met toch nog zo’n kadertje er omheen dat je visueel het sein geeft: dit is een country-plaat! Tja, wat wil ze nou?

Bij het verschijnen van haar debuut Return in 2020 schreven we ook zelf al dat we destijds door de hoes bijna op het verkeerde been waren gezet. ‘Is dit een Dolly Parton-wannabe? Zet de plaat op en je komt toch in een andere wereld terecht.’ Die hoes zag er uit als een gemiddeld country-album. Maar als je er in ging, ontdekte je een jonge artiest die inspiratie put uit Americana en folk, maar ook scherpe indie. En dat gebruikt bij het schrijven van haar perfecte popliedjes.

Volgens mij moet ze niet zo tobben en gewoon haar muziek maken. Want met Sound Of The Morning bewijst ze opnieuw dat ze een uitzonderlijk talent heeft. Zet ‘m op, luister, laat het tot je doordringen, de gestoorde rijkheid aan detail en melodie, haar ongehoorde vermogen prachtige liedjes te schrijven en leer haar eigenaardig stem – waarvan wordt geschreven dat het een soort rare mix is van Dolly Parton en Kate Bush – waarderen. Op haar tweede album komen de indie-invloeden nog net iets sterker naar voren. Dat kan te maken hebben met de productie, dit keer naast Ali Chant ook verzorgd door Speedy Wunderground’s Dan Carey, die tekent voor de wat ruigere tracks op de plaat. Sound Of The Morning heeft een aangename live feel. Het is allerminst gepolijst, niet netjes afgewerkt, er mogen dingen schuren en kraken, tot en met de vocale uithalen van van Pearson zelf.

In die sfeer komen liedjes als Talk Over Town, Riverbed, bijna elektronisch Howl en tranentrekkende tracks als Float en Storm To Pass prachtig uit de verf. Luister maar eens aandachtig naar de drums op Storm To Pass, uitmuntend vastgelegd. Smaakmaker op de plaat zijn ook de momenten waarop blazers het toch al rijke palet waar Pearson gebruik van maakt extra glans geeft.

Ijzersterke plaat, prachtige voortzetting van Return. Laat Katy maar schuiven, daar gaan we nog heel veel plezier aan beleven. Zeker als ze het lef behoudt om haar platen blijft afsluiten met een cover als Willow’s Song, nota bene een track van een soundtrack van de film The Wicker Man uit 1973. De krautachtige track sluit Sound Of The Morning af, groeit en groeit, en is in de uitvoering van Pearson een track om eindeloos op repeat te zetten en in het hart te sluiten. Hemels.