We begonnen ons al zorgen te maken over Robert Pollard, maar daar is dan toch een nieuw album: Tremblers And Goggles By Rank. Wel pas de tweede dit jaar en er staan naar tien (!) liedjes op. Wat is er aan de hand?

Welnu, de officiële uitleg van de promotor is dat Guided By Voices met dit album in een nieuwe fase in hun bestaan is beland. De liedjes zijn nog complexer, nog minder voorspelbaar in hun constructie. Guided By Voices next level, zeg maar. Pollard lijkt verdorie Zappa wel. Of Cheap Trick ‘for that matter‘. Of The Who bij het schrijven van Tommy.

Even de Guided By Voices statistieken: De plaat klokt 38 minuten: kortste liedje 1.55 minuten, de langste 6.18 minuten, ongewoon lang voor een Pollard song.

Nu is het niet geheel onwaar. De liedjes op Tremblers And Goggles By Rank bieden op het eerste gehoor geen houvast; alsof je naar een rockopera zit te luisteren. Telkens slaat Pollard weer een onverwachte richting in en het duurt dus even voor je zijn kruimelpad kunt volgen en het ook in je hoofd gaat leven. Maar leven gaat het! Want het klinkt weer heerlijk Amerikaans indie – gitarist Doug Gillard verdient een standbeeld – en zoals altijd weet de serieliedjespoeper weer een paar fantastische melodieën uit zijn mouw te toveren. Echt, voor je het weet brul je ‘this is no love‘ mee in fantastisch liedje met een al even fantastische titel Unproductive Funk. Persoonlijke favorieten zijn dit keer slepend Rooseveld’s Marching Band en alleen al om de gitaarsound en het heerlijke baswerk Cartoon Fashion (Bongo Lake). Het is weer prachtig! En kijk die collage-hoes nu toch ook weer. Ook prachtig.