Het zijn maar vier tracks, de nieuwe ep van Neerlands trots Weval, maar het is ruimschoots genoeg om een lange nacht op door te dansen. Goed, de innovatie in het genre waar zij zich voorbeeldig in ontwikkelen komt dan misschien van anderen, maar daaruit weten Harm Coolen en Merijn Scholte Albers wel precies de lekkere dingen te halen om pakkende en verleidelijke tracks te maken die van a tot z helemaal raak zijn.

Time Goes is een ep om te koesteren, of beter, om je door te laten koesteren. Elektronische dance. Fijn om naar te luisteren en om op te bewegen. Warm van toon. En die observatie klopt als blijkt dat het duo openingstrack All Alone heeft geschreven kort na het verlies van een liefde, en behoefte hadden om een track te maken die troost zou bieden, als een welgemeende omarming. Dat is dus gelukt. Het is lastig om niet aan Caribou te denken bij dit nummer, en eigenlijk bij de hele ep. Wat te denken van die stemmen in het intro van titelnummer Time Goes.

Inspiratie haalt Weval graag uit triphop en big beat uit de jaren negentig. Minute By Minute is geboren denkend aan de klassieker pur sang in dit genre: Born Slippy van Underworld. De track begint wat nukkig maar ontwikkelt zich tot een oorwurm waar je naar wilt blijven luisteren. Kortom, het boeit niet waar de inspiratie vandaan komt als het zulke heerlijke nieuwe muziek oplevert.

Weval betoont zich met de Time Goes ep meesters in het combineren van sterke elementen van voorbeelden uit de elektronische dance. Daar maken ze met een goed gevoel voor melancholische melodielijnen prachtige composities mee waar alle elementen die je terug wilt horen in dance terugkomen. Het heeft een goede ‘popfeel’, mooie spanningsbogen en genoeg momenten om orgastisch op los te gaan. Chapeau!