Natuurlijk, de bovenzaal van Paradiso is mooi en sfeervol. En ja, je staat aan het eind van je korte Europese tour toch maar mooi in wat voor veel muzikanten geldt als de heilige graal van de Nederlandse poppodia. Maar wat is het dan jammer dat deze zaal vanavond maar voor ongeveer de helft is gevuld. Dat niet meer dan ruim honderd bezoekers zijn afgekomen op … Lees verder Alice Boman en haar band verdienen een veel groter publiek
Zonder een album sloopte Prins S. en De Geit afgelopen zomer al menige tent met hun veelbewogen shows. Nu kunnen we ook los in de huiskamer, want de Prins heeft een plaat gemaakt. Op Rood Staan Hard Gaan brengt het Haagse drietal uiteenlopende elektronische pop met aanstekelijke teksten samen tot een verzameling driftige hits. door Mats Burgering De meeste singles zoals Rikkie, Kladblok en Kinderboerderij … Lees verder Prins S. en De Geit – Rood Staan Hard Gaan
Voordat je als recensent een hele plaat te horen krijgt, ontvang je een linkje naar een youtube-filmpje waarop je een nummer van het album hoort. Zeker als je de betreffende band (nog) niet kent, geeft dit een idee van de te verwachten stijl/muziek. Op basis hiervan geef ik aan of ik het album wil recenseren. Door Ronald Houtman Bij Freshcakes van het Banji kreeg ik … Lees verder Banji – Freshcakes
Het Britse trio PVA is al een beetje kind aan huis in Nederland. We hebben ze al aardig wat keren kunnen aanschouwen en de jongelieden hebben intussen ook al nauwe banden met Nederlandse artiesten. Misschien moeten ze maar emigreren. Maar misschien ook niet, want ook in eigen land staan ze er intussen goed op. Niet alleen heeft Dan Carey van fameus Speedy Wunderground zich al … Lees verder PVA – Blush
Als er ooit een recensie is waar ik tegen op heb gezien, dan is het deze wel. Ik herinner me Editors’ eerste Nederlandse concert. Ik was erbij toen het vijftal halverwege de jaren-00, het toen nog niet officieel in ons land uitgebrachte debuut The Back Room promootte. Van geïnteresseerde luisteraar veranderde ik op slag in fan. Omdat Editors echter een band is die blijft vernieuwen, … Lees verder Editors – EBM
Op haar derde album, Pre Pleasure, slaat Julia Jacklin geen nieuwe muzikale weg in, maar doet ze feitelijk hetzelfde als op haar twee voorgaande albums. De term singer-songwriter is Jackling op het lijf geschreven. Stuk voor stuk mooie nummers, maar echt spannend wordt het nauwelijks. Is dat erg? Nee, op zich niet. Maar er zijn momenten op Pre Pleasure dat je zou wensen dat Jacklin … Lees verder Julia Jacklin – Pre Pleasure
Het zijn maar vier tracks, de nieuwe ep van Neerlands trots Weval, maar het is ruimschoots genoeg om een lange nacht op door te dansen. Goed, de innovatie in het genre waar zij zich voorbeeldig in ontwikkelen komt dan misschien van anderen, maar daaruit weten Harm Coolen en Merijn Scholte Albers wel precies de lekkere dingen te halen om pakkende en verleidelijke tracks te maken … Lees verder Weval – Time Goes
In de film Boogie Nights van regisseur Paul Thomas Anderson wordt een beeld geschetst van de danscultuur in de jaren zeventig. Hoofdpersoon is een pornoacteur, wiens lid een omvang heeft waarvan de tegenspelers de hele film lang telkens weer van verbazing omvallen. At The Hotspot waar Warmduscher bij herhaling over zingt op hun buitengewoon onderhoudende nieuwe album, had prima kunnen figureren in die film. Als … Lees verder Warmduscher – At The Hotspot
Het is alweer een dinosaurus onder de alternatieve bands: Placebo. De band brak in 1996 door met hun debuutalbum Placebo en bracht daarna nog zes albums uit. Albums vol kenmerkende Placeboliedjes: catchy en vol emotie. Van melancholische ballads tot gruizige gitaarsongs. En altijd herkenbaar aan de licht zeurende (maar zeker niet storende) zangstem van frontman Brian Molko, een boegbeeld voor de androgyne medemens. De ongrijpbaarheid … Lees verder Placebo – Never let me go
Is het erg om een ‘one hit wonder‘ te zijn? De vraag dringt zich op als het gaat om Midlake, de Texaanse formatie die in een klap roem verwierf met het album The Trails of Van Occupanther, uit 2006 alweer. Dat consistente album rook naar warme West-Coast folk, versleten Perzische tapijten, de dagen dat je nog sjekkies rolde. Knappe samenzang en zachte folky-tonen, dat was … Lees verder Midlake – For The Sake Of Bethel Woods
MuziScene magazine 