Het zijn maar vier tracks, de nieuwe ep van Neerlands trots Weval, maar het is ruimschoots genoeg om een lange nacht op door te dansen. Goed, de innovatie in het genre waar zij zich voorbeeldig in ontwikkelen komt dan misschien van anderen, maar daaruit weten Harm Coolen en Merijn Scholte Albers wel precies de lekkere dingen te halen om pakkende en verleidelijke tracks te maken … Lees verder Weval – Time Goes
In de film Boogie Nights van regisseur Paul Thomas Anderson wordt een beeld geschetst van de danscultuur in de jaren zeventig. Hoofdpersoon is een pornoacteur, wiens lid een omvang heeft waarvan de tegenspelers de hele film lang telkens weer van verbazing omvallen. At The Hotspot waar Warmduscher bij herhaling over zingt op hun buitengewoon onderhoudende nieuwe album, had prima kunnen figureren in die film. Als … Lees verder Warmduscher – At The Hotspot
Het is alweer een dinosaurus onder de alternatieve bands: Placebo. De band brak in 1996 door met hun debuutalbum Placebo en bracht daarna nog zes albums uit. Albums vol kenmerkende Placeboliedjes: catchy en vol emotie. Van melancholische ballads tot gruizige gitaarsongs. En altijd herkenbaar aan de licht zeurende (maar zeker niet storende) zangstem van frontman Brian Molko, een boegbeeld voor de androgyne medemens. De ongrijpbaarheid … Lees verder Placebo – Never let me go
Is het erg om een ‘one hit wonder‘ te zijn? De vraag dringt zich op als het gaat om Midlake, de Texaanse formatie die in een klap roem verwierf met het album The Trails of Van Occupanther, uit 2006 alweer. Dat consistente album rook naar warme West-Coast folk, versleten Perzische tapijten, de dagen dat je nog sjekkies rolde. Knappe samenzang en zachte folky-tonen, dat was … Lees verder Midlake – For The Sake Of Bethel Woods
Wie Pip Blom eens live heeft zien spelen weet waar de band voor staat: een overdosis vrolijkheid, overdosis charme, overdosis inzet. Doe je ogen dicht en je ziet ze zwierend huppelen over het podium. Het is de gedroomde liveband als je met je vrienden een leuke avond wilt hebben. Het enthousiasme is zó aanstekelijk! Heerlijk. Kun je gerust een biertje bij drinken en een beetje … Lees verder Pip Blom – Welcome Break
Iets meer dan een jaar na het verschijnen van Ultra Mono, komt IDLES met zijn vierde langspeler. Dat Crawler, zoals het monster is gaan heten, verrassingen zou bevatten konden we al bevroeden na het beluisteren van de eerste single The Beachland Ballroom, waarop frontman Joe Talbot voor de verandering niet zo zeer grommend, als wel oprecht zingend is te horen. Welnu, wat blijkt: Crawler is niet zomaar een album. Ik zal niet … Lees verder IDLES – Crawler
Ze kennen elkaar van de HKU, de jongens van Tessel. Ze deden allemaal iets met muziek in bandjes en raakten toch verzeild met elkaar, ondanks de verschillende smaken. Die vloeien nu ineen in het geluid van Tessel dat je het beste kunt omschrijven als vrolijke niks-aan-de-hand gitaarpop, richting Beach Fossils. Het viertal probeert dat in hun bio nog een beetje te ontkrachten door te wijzen … Lees verder Tessel – Family Time ep
De Heideroosjes zijn terug, alweer. Na een reünietour in 2019 werd het even stil rond de punkband, maar tijdens de lockdown liep de onvrede bij voorman Marco Roelofs over verschillende zaken die hij om zich heen zag gebeuren zo hoog op, dat het eruit moest. Dat resulteerde eerst is één enkele single: 2020, de Tering. Roelofs en zijn bandmaten dachten dat de pandemie wel snel … Lees verder Heideroosjes – Infocalyps
Als reactie op critici die meenden dat het genre was doodgebloed, bracht de Schotse betonpunkband The Exploited in 1981 het album Punks Not Dead uit. En het is exact dat statement dat door mijn hoofd schiet bij het beluisteren van The Mutt’s Nuts, het tweede album van het vijfkoppige, uit Londen afkomstige Chubby And The Gang. Het debuutalbum Speed Kills kwam uit in 2020 op het DIY-label Static Shock en deed het verrassend goed. Zowel Pitchfork als Rolling Stone waren enthousiast. Het is mede … Lees verder Chubby and the Gang – The Mutt’s Nutts
‘Just because you bought me a drink, doesn’t mean that I owe you a thing’, zingt de 19-jarige Molly Burman zorgeloos op het nummer Debt. Op haar ep neemt ze het op tegen seksisme in het dagelijkse Londense leven. De teksten zijn emanciperend, bijna punk net zoals haar vaders betrokkenheid bij de Sex Pistols, maar Fool Me With Flattery is het debuut van Molly Burman’s … Lees verder Molly Burman – Fool Me With Flattery
MuziScene magazine 