Wie Pip Blom eens live heeft zien spelen weet waar de band voor staat: een overdosis vrolijkheid, overdosis charme, overdosis inzet. Doe je ogen dicht en je ziet ze zwierend huppelen over het podium. Het is de gedroomde liveband als je met je vrienden een leuke avond wilt hebben. Het enthousiasme is zó aanstekelijk! Heerlijk. Kun je gerust een biertje bij drinken en een beetje … Lees verder Pip Blom – Welcome Break
Iets meer dan een jaar na het verschijnen van Ultra Mono, komt IDLES met zijn vierde langspeler. Dat Crawler, zoals het monster is gaan heten, verrassingen zou bevatten konden we al bevroeden na het beluisteren van de eerste single The Beachland Ballroom, waarop frontman Joe Talbot voor de verandering niet zo zeer grommend, als wel oprecht zingend is te horen. Welnu, wat blijkt: Crawler is niet zomaar een album. Ik zal niet … Lees verder IDLES – Crawler
Ze kennen elkaar van de HKU, de jongens van Tessel. Ze deden allemaal iets met muziek in bandjes en raakten toch verzeild met elkaar, ondanks de verschillende smaken. Die vloeien nu ineen in het geluid van Tessel dat je het beste kunt omschrijven als vrolijke niks-aan-de-hand gitaarpop, richting Beach Fossils. Het viertal probeert dat in hun bio nog een beetje te ontkrachten door te wijzen … Lees verder Tessel – Family Time ep
De Heideroosjes zijn terug, alweer. Na een reünietour in 2019 werd het even stil rond de punkband, maar tijdens de lockdown liep de onvrede bij voorman Marco Roelofs over verschillende zaken die hij om zich heen zag gebeuren zo hoog op, dat het eruit moest. Dat resulteerde eerst is één enkele single: 2020, de Tering. Roelofs en zijn bandmaten dachten dat de pandemie wel snel … Lees verder Heideroosjes – Infocalyps
Als reactie op critici die meenden dat het genre was doodgebloed, bracht de Schotse betonpunkband The Exploited in 1981 het album Punks Not Dead uit. En het is exact dat statement dat door mijn hoofd schiet bij het beluisteren van The Mutt’s Nuts, het tweede album van het vijfkoppige, uit Londen afkomstige Chubby And The Gang. Het debuutalbum Speed Kills kwam uit in 2020 op het DIY-label Static Shock en deed het verrassend goed. Zowel Pitchfork als Rolling Stone waren enthousiast. Het is mede … Lees verder Chubby and the Gang – The Mutt’s Nutts
‘Just because you bought me a drink, doesn’t mean that I owe you a thing’, zingt de 19-jarige Molly Burman zorgeloos op het nummer Debt. Op haar ep neemt ze het op tegen seksisme in het dagelijkse Londense leven. De teksten zijn emanciperend, bijna punk net zoals haar vaders betrokkenheid bij de Sex Pistols, maar Fool Me With Flattery is het debuut van Molly Burman’s … Lees verder Molly Burman – Fool Me With Flattery
De laatste albums van Liars waren in feite solo-uitingen van Angus Andrew. De Australische act heeft deze eeuw al negen albums uitgebracht, is in Brooklyn, New York opgericht, en werkte door de jaren heen al vanuit verschillende locaties, waaronder Berlijn. Experimentele rock, zegt de online bibliotheek, om ons te duiden waar we mee te maken hebben. Maar evengoed zou je sommige nummers van de band … Lees verder Liars – The Apple Drop
In 2018 verrasten Mike Lindsay (Tunng) en Laura Marling ons met hun experimentje dat ze onder de naam Lump naar buiten brachten. Ze kenden elkaar niet of nauwelijks, en besloten eens iets te proberen samen. Een magisch moment van inspiratie leverde een paar prachtige composities op. Het experiment droop van die plaat. Het leken schetsen, verkenningen naar een sonisch onbekend terrein, een beetje duister, of … Lees verder Lump – Animal
Voor wie van de ruwe rapstijl en uitstraling van Slowthai houdt, zal het album van de Ierse extravagant Kojaque zeker niet tegenstaan. Naast dat ze al samen hebben getourd, komt Kojaque artistiek overeen met de ruige punkstijl van zijn Britse tegenhanger Slowthai, die vertaald wordt in hiphop beats en politieke teksten. Onder zijn eigen label Soft Boy Records brengt Kojaque zijn debuutalbum uit. Door: Mats … Lees verder Kojaque – Town’s Dead
Het tweede album van de Belgische post-punkers Whispering Sons pakt de draad op van het succesvolle debuutalbum Image uit 2018. Several Others, het tweede album van de band rond charismatische frontvrouw Fenne Kuppens is dus precies wat je mag verwachten: krachtig, experimenteel, duister en bij vlagen verbluffend. Whispering Sons brengt wederom een donkere en unieke blend van experimentele postpunk. De immer voortstuwende instrumentatie die vaak onheilspellend klinkt, combineert moeiteloos elementen van no wave en industrial rock … Lees verder Whispering Sons – Several Others
MuziScene magazine 