De samenwerking tussen een post-rocker en een klassieke componist/violist moet gewoonweg leiden tot soundscapes. Wie naar het eerste album van Disassemler luistert, zal het ongetwijfeld met deze stelling eens zijn. Op A Wave From A Shore brengen de oprichter van This Will Destroy You, post-rocker Christopher King en componist Christopher Tignor (Wires Under Tension) zeven klankschappen ten gehore.  

Het album opent met In Devotion. Het nummer is zo gelaagd, dat het lijkt of je diverse muziekstukken door elkaar luistert. Toch brengt het geen onrust, maar eerder rust. Slow Fires is van zichzelf al rustig. Wie ooit in zoutbad heeft gelegen, zal het gevoel herkennen dat dit nummer oproept. Alsof men in een oneindig niets onderweg is naar nergens, maar er wel onweerstaanbaar graag wil komen. Het titelnummer klinkt als de getijden vertolkt op kerkorgel en viool. Hoewel er nooit echt tempo wordt gemaakt, klinken sommige stukken levendiger, om daarna weer een soort van uit te doven in een vrediger gekabbel. Rustgevend aan de ene kant, maar met een dreigende ondertoon, waardoor je toch bij de les blijft. 

Het langste nummer is tevens het slotnummer. Het lijkt bedoeld om ons na meeslepende muzikale constructies als Dynasty en Debt weer terug te voeren naar een meer bewuste staat van zijn. Dat doet het succesvol volgens een beproefd sjabloon. Er worden steeds meer opwekkende melodieën toegevoegd. Het nummer ademt een new-age achtig ontwaken, alsof we na het beluisteren van A Wave From A Shore in het algemeen en Impossible Color in het bijzonder herboren zijn. Misschien is dat ook wel zo en het kan vast en zeker geen kwaad deze indrukwekkende verzameling nummers zo nu en dan eens op de draaitafel te leggen voor een meditatieve en heilzame verkenning van onze innerlijke mensch.