BRUUT! klinkt anders dan anders en dat heeft alles met de pandemie te maken. Het Amsterdamse kwartet was namelijk gewend om de nummers live in de repetitieruimte te schrijven, maar dat was de afgelopen periode niet mogelijk natuurlijk. Het viertal pionierde dus elk voor zich en stuurde dit over en weer, net zo lang tot het BRUUT! genoeg klonk en het tijd was om de studio op te zoeken. Het resultaat heet Zest, dat diverse betekenissen heeft: animo, smaak, iets pikants. In alle gevallen is het de spijker op de kop, want het elftal nummers is bijzonder aanstekelijk. 

Wat direct – al na een keer beluisteren – opvalt is dat de nummers minder leunen op saxofoonsolo’s maar meer op grooves in het algemeen. Dat de nummers vooral vernoemd zijn naar grote namen uit de jazz historie, maakt dat je van tevoren enigszins een idee hebt hoe een nummer kan klinken. Dat betekent niet dat Mulatu (Astatke), Billie (Holiday), (Thelonious) voorspelbaar zijn. Neem Flint, dat niet is vernoemd naar een jazzmuzikant maar naar de twee jaar geleden overleden zanger van de Prodigy. Het is dansbaar, herhaalt zich schier oneindig, maar heeft zo’n lekker groove, die telkens net even anders klinkt, dat het nummer de volle vier minuten interessant blijft. Sterker nog, een extended version zouden we ook zo op repeat zetten. 

Het leuke aan Zest is dat de nummers zich stevig wortelen in jazz, maar stuk voor stuk toch genre-overstijgend zijn. Doordat ze instrumentaal zijn, ontstaat al gauw de indruk van een soundtrack. Nummers als Diga, Dur en Torm lenen zich dan ook uitstekend om de gedachten de vrije loop te laten terwijl de ledematen het werk doen. Stilzitten is geen optie, terwijl ondertussen eenieder zijn eigen film in zijn hoofd kan afspelen. Soms zwoel (Biby), soms enigszins opzwepend (Tony). Dan weer met een sixties-sausje (Billie) maar altijd groovend zoals o.a. in Buddy en Tony. 

Met Zest brengt BRUUT! zijn eerste album uit bij Excelsior. Het blijft daarom een beetje gissen of het nieuwe geluid nu komt door een andere manier van schrijven of dat de verandering van label hier ook iets mee te maken heeft. Feit is dat Zest een uiterst sfeervol album is dat menig jazzliefhebber zal omarmen ondanks dat het behoorlijk toegankelijk is, maar dat juist daarom een breed publiek zal kunnen aanspreken.