Goose is terug. Het heeft vijf jaar geduurd, maar daar zijn de Belgen dan weer met een nieuwe plaat met van a tot z nieuw materiaal. De afgelopen jaren hebben ze veel tijd gestoken in onder andere het maken van een live-album en ze hebben een eigen label opgericht: Safari Records, vernoemd naar hun eigen Safari studios in Kortrijk. Alles in eigen hand dus, en klaar voor een nieuw avontuur.

Twee dingen vallen direct op aan Endless: het is minder op de ‘rave’ en de dansclub afgestemd, en de gitaren keren terug in de sound van Goose. In een toelichting zegt Dave Martijn dat ze in feite nog steeds een rock ‘n’ roll band zijn, ooit met elkaar in een oefenhok begonnen, maar uitgegroeid tot een stomende electro-dansmachine. En dat hoor je terug op Endless: een paar essentiële ingrediënten zijn nadrukkelijk aanwezig – prettig klinkende elektronica bijvoorbeeld en de sterke liedjes – maar als rode lijn is het meer een luisterplaat dan een dansplaat geworden. Er zit meer gevoel achter de machinale beats, meer emotie.

Shadowplay bijvoorbeeld is een track die loom voortkabbelt op basis van een pulserende bassynth, en dan als een eruptie overgaat in een overweldigend refrein dat als een golf over je heen spoelt. Mooi, maar uiteraard niet voor de dansvloer. De tweeslachtigheid hoor je al in openings- en titelnummer Endless: Goose begint met een soundscape maar bouwt op naar een refrein dat stuitert en je in volume bij de lurven pakt, om dan weer uit te lopen in een dromerig deel op een rustig discoritme.

Zo is het de eerste paar tracks op het nieuwe album van de Belgen voor fans even zoeken naar het Goose waar zij wellicht van houden. Dat horen we iets meer terug naarmate het album vordert. In Run Away bijvoorbeeld, dat zijn fundament heeft in een Divine-achtig arpeggio maar wordt afgemaakt met een aanstekelijk staccato refrein dat je binnen de kortste keren mee gaat brullen: gemaakt om de stevigheid van de festivalvloer te testen, of een willekeurige tribune in een voetbalstadion misschien.

Maar ook in de tracks die volgen wordt niet volop gemikt op de dansvloer en het clubgevoel. Make That Sound klinkt als een poging een remake te maken van Depeche Mode’s wereldhit Enoy The Silence: qua sounds en sfeer zit het er dichtbij, maar is te mid-tempo om op los te gaan. Rock start zweverig maar heeft een middendeel dat experimenteel opzwepend werkt, en We Are Vibe is een prachtige track, maar zweverig, om bij weg te dromen.

Endless maakte Goose samen met de Franse producer Victor le Masne en is opgenomen in de Motorbass Studio in Parijs, het Mecca voor wie electro wil maken met een ‘Franse touch’. Goose vertelt dat de samenwerking ze hielp buiten hun comfort zone te treden en ze hielp om orde te scheppen in hun ideeën. Dat is gelukt, maar hoe dat gaat vallen bij de fans die met hun gympies en luchtige kleding klaarstaan om te gaan dansen, is de vraag.