Het is al weer even gelden dat een retro soul album mij de oren zo deed spitsen. In 2013 verscheen een album van Lady, een groep die als de The Ronettes of als The Supremes in een retro hulsje maar evengoed met moderne R&B-invloeden de lampen van het plafond zong. Snijdend, recht door het hart, maar muziek die je evengoed de dansvloer op dwingt. De groep was in 2009 opgericht en fungeerde een poosje als het koor achter Lee Fields.

Piece Of Me is een nieuw album van één van die dames van toen, Nicole Monique Wray, ook wel bekend als Lady Wray. En weer is het raak. Maar liefst 12 liedjes die je aan het huilen brengen, en aan het dansen, én aan het zingen. Liedjes over de liefde natuurlijk. Over Joy & Pain, tranen trekkend, heel erg gemeend: dat Piece Of Me mogen we in onze fantasie letterlijk nemen. Luister maar naar Games People Play, een van de meer sombere liedjes met in de instrumentatie Marvin Gaye-elementen waar Wray haar stem van ellende laat kronkelen. Weer met een rake retro sound – het zijn niet de Dap Kings maar deze band en producent kunnen dat ook niet onverdienstelijk – gebouwd rond de scherpe maar als een klok klinkende stem van Lady Wray. Vette baslijnen, blazers, van die drums die in sommige nummers uit een kartonnen doos lijken te komen; zo’n kwaliteit die tegelijk hifi klinkt, maar ook alsof er een oud mono singletje op je platenspeler ligt. Alleen Melody wijkt daarvan af: een lief liedje waar Wray alleen met akoestische gitaar wordt begeleid. De plaat kent geen zwak moment.

Ook in de hemelse samenzang hoor je de invloeden van soulgroepen van weleer. Ook Lady Wray’s zanglijnen lijken wel uit een ander tijdsgewricht te komen. Under The Sun bijvoorbeeld, of Where Were You zijn liedjes met meeslepende refreinen en koortjes zoals je het niet vaak meer hoort. Heerlijke plaat!