Het duo Holy Hive bestaat uit Homer Steinweiss (drums) en Paul Spring (zang). De twee muzikanten leerden elkaar ongeveer tien jaar geleden kennen. Wanneer Steinweiss niet drumde voor Lady Gaga, Bruno Mars of Adele, produceerde hij de folkalbums van Spring. Je zou kunnen zeggen dat toen de basis is gelegd voor Holy Hive, want bassist en frequente medewerker van Spring, Joe Harrison, is wederom van de partij. 

Holy Hive maakt muziek die de ene keer zonder meer kan worden gekarakteriseerd als soul, de andere keer als folk. Zelf munt de band de term folk soul, maar dat vind ik een stap te ver. Beide genres zijn vertegenwoordigd op Holy Hive, het tweede album van het duo, en toegegeven, sommige nummers klinken als soulvolle folk, maar om dan van een crossover te spreken? 

De eerste single I Don’t Envy Yesterdays is in elk geval net als de albumopener  Color It Easy pure soul. Op beide nummers vallen zowel de strakke drums van Steinweiss als de zwevende, bijna bedwelmende falsetstem van Spring op. Toch zijn zij niet de enige die van Holy Hive zo’n sterke plaat maken, want bassist Harrison draagt daaraan zeker zijn steentje bij. En dat geldt eigenlijk voor alle sessiemuzikanten die erop meedoen, want de nummers zijn rijk gecomponeerd en onderling halen de muzikanten duidelijk het beste in elkaar boven zonder dat ze elkaar overstemmen. 

Het vierde en vijfde nummer zijn de eerste nummers die ik als folk zou willen bestempelen. Ain’t That The Way It Goes, is redelijk uptempo, zonder dat het met je aan de haal gaat. Runaways is rustiger en wordt gekenmerkt door sierlijke tempowisselingen. Mede daardoor en natuurlijk door de zang, doet het enigszins denken aan Scarborough Fair. 

Vooralsnog hoor ik echter vooral soul en folknummers naast elkaar.  A Wind Rose, halverwege het album kan daar geen verandering in brengen, al lijkt dit (folk)nummer de opmaat naar de mooie smeltkroes die All I’d Be Is Where You Are is. Ook op Cynthia’s Meditation komen de twee stijlen subtiel samen, al zou ik dit eerder benoemen als funky soul, zoals we die kennen van Curtis Mayfield. 

Hoewel folk zoet kan zijn, komt de sweetness van Holy Hive vooral van de soul. Is dat erg? Welnee, laten we ons vooral niet blindstaren op labels. Holy Hive herbergt het beste van beide werelden.