Roos Meijer is een alt-folkartiest die met haar liedjes maatschappelijke thema’s onder de aandacht brengt. Zo geeft zij een stem aan onderbelichte verhalen van mensen over de hele wereld. Why Don’t We Give It A Try is haar debuutalbum. Het bevat een elftal nummers, die zijn ontstaan naar aanleiding van gesprekken met acht changemakers, mensen die zich inzetten voor klimaatverandering, antiracisme, mensenrechten, vluchtelingen, feminisme en tegen dakloosheid. 

Om een gevoel van urgentie te geven, begint het album met een intro met daarin diverse geluidsfragmenten van nieuwslezers. Het nieuws over diverse onderwerpen tuimelt als het ware over de luisteraar heen en culmineert in de indringende, herhaalde oproep om een muur te bouwen. Meijer pareert die oproep handig met een vraag, de eerste zin van de title track: “Isn’t It Strange To Build A Wall For Our Freedom?” Overigens bevat dit nummer slechts vragen en geen antwoorden, al liggen die wel voor de hand. Niet voor niets stelt ze de vraag zo, dat er slechts één (wenselijk) antwoord mogelijk is. Bovendien is nuancering voor het liedje niet interessant en komt Meijer allesbehalve pedant over met haar glasheldere engelenstem, maar lijkt ze mensen oprecht aan het denken te willlen zetten. “Do bullets really save lives?”

Meijer vervolgt met een aantal rustige nummers, die qua tempo in lijn liggen met het titelnummer, al worden ze ingevuld en kleur gegeven met meer instrumenten. Het gevolg is dat we bij I Dream Of A World enigszins opschrikken. Het nummer heeft een opzwepende beat en vanaf de start is er spanning die heel lang wordt vastgehouden, om vervolgens subtiel te worden opgevoerd, zonder dat dit storend is. De verlossing komt door een klarinetpartij die het nummer een klezmer-toontje geeft.  

Via een interlude neemt Meijer gas terug. Het tempo gaat drastisch omlaag. De pianopartij waarboven zij neuriet klinkt vaag bekend, maar ik kan er niet de vinger achter krijgen waaraan het doet denken. Contrabas brengt nog meer rust. Ik laat me meevoeren naar de akoestische gitaar waarmee Bigger Than Me de loper uitrolt voor de fluwelen stem van Meijer die enigszins slepend klinkt, alsof ze de overige muzikanten wil manen, niet te hard van stapel te lopen. Prachtig nummer, dat live weleens zou kunnen knallen, maar op dit album keurig binnen de lijntjes blijft.

De klezmer-klarinet keert op In My Name terug. Ook dit nummer heeft meer percussie dan de overige en zorgt zo voor de broodnodige variatie. Daarmee zit het overigens wel snor op dit uitstekende debuut, want, hoewel dromerig de rode draad is, kabbelt het album geenszins voort. En daarom is een nummer als Change Will Come, dat mede door de galm enigszins klinkt als kerkgezang ook een welkom intermezzo.

Omdat de nummers telkens het verhaal van een andere persoon vertellen, heeft Meijer voor elk nummer andere muzikanten gevraagd. De bedoeling is dat de klankwereld van elk nummer daardoor anders is. Slim bedacht en knap uitgevoerd door Meijer en co-producer Doris Veldman, want het geheel klinkt zeer gevarieerd maar wel consistent.