Ongeveer een half jaar na het verschijnen van February, komt singer-songwriter Emil Landman met een nieuwe ep. Nou ja, nieuw… Brooklyn Sessions bevat een viertal akoestische versies van nummers die eerder op February verschenen. Destijds verzuchtte ik dat ik ‘een man met gitaar,’ zoals ik Landman heb leren kennen op dat album miste en wat blijkt nu, ik word op mijn wenken bediend! 

Opvallend is dat de soul die met het gebruik van elektronica in de nummers op February is geslopen geenszins weg is op de akoestische versies. Integendeel, en je zou je kunnen afvragen of Landmans stem wel een correctie nodig heeft, want op de naakte versies wordt duidelijk dat hij van zichzelf voldoende ziel heeft om in zijn stem te leggen.  

Elk nadeel heeft zijn voordeel. Het voordeel van niet mogen optreden is dat er een trend lijkt te zijn ontstaan, waarbij artiesten bestaande nummers – soms zelfs hele albums – opnieuw onderhanden nemen. Ook het uitbrengen van ep’s lijkt ineens heel gewoon. Ik kan dat alleen maar toejuichen en wat mij betreft blijven artiesten zoals Landman dit gewoon doen. 

Overigens krijg ik door de showcase die Brooklyn Sessions eigenlijk is wel meteen meer zin om live-concerten te bezoeken. Wat moet het heerlijk zijn om een nummer als Just Tell Him It’s Over, waarmee de ep aftrapt, live akoestisch te horen beginnen, waarna steeds meer lagen worden toegevoegd en je getuige bent van de transformatie van de akoestische versie in de aangeklede versie. Niet dat gezegd is dat Landman het on stage op deze manier aanpakt natuurlijk, maar het zou kunnen.  

Ondertussen houd ik met bezig met het vergelijken van de nummers door ze om beurten te luisteren. En dat kan ik iedereen aanbevelen. Niet continu natuurlijk, maar gewoon om te ontdekken welke versie meer aanspreekt. Zo begint Just Tell Him It’s Over op February met een inleiding, terwijl Landman op de akoestische versie vocaal met de deur in huis valt. All The Best Things, dat ik aangekleed al licht en verfrissend vond, vind ik naakt nog sprankelender.  

Brooklyn Sessions is zonder meer de moeite waard om al dan niet naast February te beluisteren. Ook voor wie een vergelijking te veel van het goede is, is het een mooie aanvulling op het oeuvre van Landman. Prettige bijkomstigheid is dat je de nummers al lijkt te kennen, terwijl ze toch vers klinken. Prettige bijkomstigheid is dat je de nummers al lijkt te kennen, terwijl ze toch vers klinken.