Minder op je telefoon zitten en meer dansen, dat is de boodschap van het negenkoppige spektakelstuk Jungle by Night. In tijden van algoritmes en constante digitale afleiding wil het Amsterdamse collectief juist een ode brengen aan het natuurlijke en spontane ritme van de mens. Met zes albums onder de riem is het collectief uitgegroeid tot een begrip in de dancescene en nu de zalen weer vol mogen stromen zal Algorhythm de menigtes moeten voeden met dansbare algoritmes.

Door de corona-crisis is Jungle by Night, net als iedereen, thuis gaan werken. Hierdoor zijn ze gezamenlijk beter gaan focussen op bepaalde concepten. Zo is het ook geen toeval dat het ‘post-corona’ album van Jungle by Night bestaat uit een theatraal en samenhangend geheel. De band beschikt over een arsenaal aan instrumenten en maakt hier het grootste deel van de plaat volop gebruik van. De dansbare grooves, met invloeden van afrobeat, jazz, funk en krautrock, ontstaan aan de hand van drums, basgitaar en percussie. Synthesizers, gitaar en blaasinstrumenten vullen de grooves aan en spelen afwisselend de hoofdrol.

Cookies is een van de meest dansbare nummers van het album met een zegevierende fanfare aan blazers die dient als vervanging voor de ontbrekende zang. De drums zijn bijna net zo strak als een techno-nummer en laten je bewegen met een upbeat four on the floor-ritme.

Where Are We Going heeft een kalme maar grimmige sfeer. De trompet neemt de hoofdrol bij het inkleuren van een duister canvas, waarin dreigende bastonen de toon zetten. Dit leidt tot een groots-klinkend moment op het album wat, na een fade-out, klinkt als een perfecte afsluiter.

Maar gelukkig is dat nog niet de afsluiter want Force moet nog komen, en wat een krachtig nummer is dat! De aanvallende bastonen van een synthesizer achtervolgen je en worden aangevuld met alarmerende claxon geluiden. Het nummer bouwt dromerig en onschuldig op en leidt naar een losbarstend refrein. De melodie van het laatste pre-refrein klinkt als iets wat je zou horen tijdens het verslaan van Bowser in een eindlevel van Super Mario, waarna alle instrumenten invallen en zorgen voor een spetterend eindstuk.

Het album eindigt iets minder spectaculair met Oddysey, dat niet zou misstaan een catwalk. Toch blijven zelfs de rustigste nummers op het album dansbaar door de funk- en dance-invloeden. Algorhythm is een mooi geheel aan rijke nummers dat het spontane ritme van de dansende mens moeiteloos naar boven haalt.