Er zijn festivals die worden geopend met een speech van de directeur, de hoofprogrammeur, of iemand anders die de bezoekers een beetje duiding kan geven. Dat is bij de programmering van Left of the Dial niet echt nodig. Het zijn tientallen knettergoeie bands en als je die gewoon gaat bekijken, wordt het vanzelf wel duidelijk waarom ze zijn geboekt. 

Anders is het met Left of the Dial TV; de 72 uur beeldmateriaal die we hebben gemaakt om tijdens het festival uit te zenden. Waarschijnlijk is daar heel veel duiding voor nodig, alleen weet ik niet of we die kunnen geven. We hebben zelf namelijk ook geen idee wat we precies hebben gedaan. 

Het idee was om de uitzending te beginnen met een soort speelfilm. Al snel kwamen we erachter dat we daar helemaal geen talent voor hebben, maar toen hadden we wel al 50 worstelmaskers besteld en het kartonnen samoerai-pak afgestoft. We hadden namelijk bedacht dat een samoerai en worstelaars een prima symbool zijn voor de innerlijke strijd die we hebben moet leveren om het festival te organiseren in deze moeilijke tijden. 

Of zoiets. 

Ja, we verzinnen het waar je bijstaat natuurlijk, want eigenlijk vinden we worstelmaskers gewoon leuk en kwam ik toevallig een advertentie van iemand tegen die van een partijtje maskers af moest. Daar zijn we gezellige filmpjes mee gaan maken en die worden straks op zo’n 100 schermen in de stad vertoond. 

Je kunt moeilijk 72 uur met rennende worstelaars vullen, dus hebben we ook clips van alle Left of the Dial-bands verzameld. In eentje speelde een skydancer een belangrijke rol. Je weet wel, zo’n 4 meter hoog mannetje op een ventilator die met z’n armen zwaait. Daar werden we zo vrolijk van dat we er meteen een paar hebben besteld om op het festival neer te zetten. En die hebben uiteraard ook een worstelmasker gegeven. 

Als je straks op het festival rondloopt, lijkt het hopelijk allemaal een goed doordacht geheel, maar het hangt van geluk en toeval aan elkaar. Misschien is dat de enige duiding die nodig is: we doen wat we zelf leuk vinden en we hopen heel erg dat andere mensen er ook vrolijk van worden. 

Nog twee dagen en dan gaat het echt gebeuren. Ik kan niet wachten.

Minke Weeda