Lala Lala is een indierockproject van songwriter en producer Lillie West. Lillie West woont in Chicago, waar ze kort aan de kunstacademie studeerde, waarna ze zich volledig op muziek richtte. Haar album The Lamb uit 2018 kreeg lovende recensies van onder meer Pitchfork, dat onder de indruk was van haar kundigheid in het liedjesschrijven en de charmante eenvoud van het album. Nu bereid ze zich voor op een mondiale tour om haar nieuwste album I Want the Door to Open de wereld in te blazen.

De alternatieve lo-fi klanken van Lala Lala doen af en toe denken aan The XX. Maar naast de dromerige melodieën zorgt I Want the Door to Open voor energieke verrassingen.

De virtuele droomwereld afgebeeld op de albumcover, geeft een goed beeld van de muzikale inhoud. De nummers zijn atmosferisch, lo-fi van aard en zorgen voor een dromerige collectie en, net zoals de cover, zijn ze een tikkeltje eigenaardig. De muziek schommelt tussen pop, indierock en elektronica en verward je vanwege de alternatieve songstructuren.

Hoewel het album rustig lijkt te beginnen met het nummer Lava, trekt Color of the Pool trekt meteen de aandacht en komt er een einde aan die veronderstelde rust. Na de woorden ‘The moment before a crash, the sound of breaking glass‘ gaat het in het kabbelende poppy nummer even los met een explosie van schelle dissonante blazers, die voor het oor aanvoelen als snijdende glasscherven. De energieke single Diver vormt het hoogtepunt van het album met prachtige hoopvolle melodieën en een pakkend refrein. In het nummer maakt Lillie West een verwijzing naar de mythologische figuur Sisyphus, die gedoemd werd om een grote rots een heuvel op te rollen. Alleen rolde die steen telkens weer naar beneden waardoor het een eindeloze taak werd. De zangeres stelt voor om maar verliefd te worden op deze rots, zodat ze het proces voor lief kan nemen en haar lot compleet accepteert.

In nummers zoals Castle Life dringt de vergelijking met The XX zich toch een beetje op, vooral als de zangeres een duet zingt, zoals in Beautiful Directions. In de elektronische nummers word je bedolven door warme golvende synths en beland je midden in een atmosferische oceaan. In het nummer Plates horen we een vocale bijdrage van niemand minder dan Benjamin Gibbard van Death Cab For Cutie. En dat past mooi bij het meanderende liedje dat doet denken aan het werk van de Gibbard.

I Want the Door to Open is een album met unieke structuur- en instrumentkeuzes die leidden tot een aantal verrassende en energieke hoogtepunten. Hoewel sommige atmosferische nummers doorslaan in zweverigheid, blijft het album in hoofdzaak een aangename duik in een elektronische oceaan. Dat trouwens ongekend charmant en alles behalve elektronisch eindigt.