Elke week verschijnen er tientallen nieuwe albums. Welke lonen de moeite om er even tijd in te steken en ze te checken? MuziScene wijst je de weg in de jungle. Dit is jouw huiswerk voor dit lange weekeinde. Wednesday – Rat Saw GodHet nummer Bull Believer is er zo eentje uit de categorie van Not van Big Thief of Sweet van Porridge Radio; tegen het … Lees verder Checklist #2
Hier komen de nieuwe hippies! King Tuff neemt afscheid van de garage roots en vertelt ons op hun nieuwe album Smalltown Stardust blijmoedig om eens goed in en uit te ademen en ons bewust te zijn van onze omgeving. Koppel je los van je zorgen van alle dag, wordt gewaar van de natuur die ons omringt! King Tuff ziet er zelfs als een Swiebertje uit … Lees verder King Tuff – Smalltown Stardust
De nieuwe langspeler van Weyes Blood is de perfecte metgezel voor de gure, donkere novemberavond. Het zal niet gemakkelijk zijn geweest een opvolger te maken het fantastische Titanic Rising uit 2019, maar nieuw album And In The Darkness, Hearts Aglow doet gelukkig niet onder voor zijn voorganger. Met de (corona)jaren zijn de liedjes van Natalie Mering er bepaald niet vrolijker op geworden, maar juist in … Lees verder Weyes Blood – And In The Darkness, Hearts Aglow
Suki Waterhouse zou je voornamelijk kunnen kennen als model en actrice. Toch timmert het Engelse multitalent al sinds 2016 aan de weg als singer songwriter. Dit resulteerde eerder dit jaar in het redelijk ontvangen album I Can’t Let Go, en nu komt ze dus met een vervolg. Nou ja, vervolg… Milk Teeth is eigenlijk een verzamelaar van oude singles, aangevuld met twee nieuwe nummers. Hoe … Lees verder Suki Waterhouse – Milk Teeth
Greta Kline heeft afscheid genomen van haar artiestennaam en die aan haar band geschonken. Mogen we daaruit concluderen dat zij een stap heeft gezet en nu haarzelf durft te zijn? Die stap is in haar muziek dan in elk geval vrijwel ongemerkt gezet. De slaapkamer-pop van de dochter van filmster Kevin Kline maakt nog als vanouds kleine inventieve gitaarpopliedjes en zingt over haar leven in … Lees verder Frankie Cosmos – Inner World Peace
Bij de eerste maten van Rocksteady hoor je de bassist zich bijna geforceerd inhouden om dat langzame tempo aan te houden. Hij speelt het simpele baslijntje een tikkie houterig, het klinkt een beetje knullig, als een band die voor het eerst met elkaar speelt in een oefenruimte. Een kinderlijk melodietje gespeeld op toetsen valt in. Het nummer krijgt een beetje kleur als Doug Martsch gaat … Lees verder Built To Spill – When The Wind Forgets Your Name
Ze komen uit Canada en dit is hun derde album. Kiwi Jr. maakt lichtvoetige indiepop met misschien een klein melancholisch randje. Het is als een lo-fi Broken Bells. Met name de inventieve manier van liedjes schrijven doet wat denken aan het samenwerkingsverband van Danger Mouse en James Mercer: als kabbelende riviertjes die al meanderend geultjes graven in je hoofd. Alleen haalt Kiwi Jr. niet dat … Lees verder Kiwi Jr. – Chopper
Even is het alsof de tijd een dik half uur heeft stilgestaan. Het razende tempo van de secondewijzer nam langzaam af, net als het wegsterven van de klanken van Toll, een hypnotiserend liedje op Giant Palm, het debuutalbum van Naima Bock. Misschien is het beter er niet bij te vertellen dat Bock deel heeft uitgemaakt van Goat Girl, want dat zet je gelijk zo enorm … Lees verder Naima Bock – Giant Palm
Na een succesvol ontvangen debuut – in dit geval Uppers (2021) – schijnt een tweede album altijd lastig te maken. Bij de Londense alt-rockers van TV Priest is daar echter niets van te merken, want het resultaat mag er wezen! Toegegeven, ik moest even wennen aan My Other People. De zang van Charlie Drinkwater lijkt in eerste instantie een kruising tussen Jim Morrison, Nick Cave … Lees verder TV Priest – My Other People
Aan de hand van refreintjes zoals in A Boat To Drown In van Metz’ meest recente album Atlas Vending kun je ontlenen dat die jongens niet alleen noise kunnen produceren maar ook een fijnzinnig gevoel hebben voor popdeuntjes. De bevestiging van dat feit levert zanger-gitarist van Metz Alex Edkins met zijn solo-album Weird Nightmare. Een album waarop maar een reactie mogelijk is: sodeju! Edkins werkte … Lees verder Weird Nightmare – Weird Nightmare
MuziScene magazine 