Het begint weer ergens op te lijken, al blijft het gevoel dubbel. We waren in elk geval dolblij dat we weer konden staan bij een concert. Ik heb mijn ouders zelfs euforisch geappt dat ik me voor het eerst in anderhalf jaar door een mensenmassa heen moest wurmen om bij de wc te komen. Ze snapten precies waarom zelfs zoiets sufs me zoveel deed. 

Tegelijkertijd blijf ik er moeite mee houden dat we onze bezoekers nu met die corona-check moeten opzadelen. Voor ons was het een reden om een tijdje terug niet mee te doen aan de fieldlab-evenementen, maar dat heeft dus weinig geholpen. Er is door een democratisch gekozen regering iets besloten en wij kunnen niet veel anders dan ons daarbij neerleggen. De meeste mensen snappen gelukkig dat we in een lastige spagaat zitten. We willen niemand de toegang tot Rotown weigeren, maar we kunnen ook niet in de situatie terechtkomen dat onze mensen hun werk niet meer kunnen doen en bands een plek om te spelen kwijtraken. 

Een paar concertbezoekers waren daar echter woedend over en lieten dat ons weten ook. Daar heb ik alle begrip voor. Het is ook idioot. Dat begrip houdt wel meteen op als mensen er de Tweede Wereldoorlog bijhalen. Om een vaccinatiebewijs met een Jodenster te vergelijken, vind ik ongelooflijk dom en om ondernemers die noodgedwongen meewerken in één moeite door Nazi’s te noemen, vind ik misselijkmakend. Maar ik word ook moe van iedereen die roept dat de corona-check heus zo erg niet is en dat de wappies niet moeten zeuren. Ik ben geen wappie, ik ben gevaccineerd, als het moet kan ik overal een groen scherm laten zien en desondanks blijf ik deze maatregel buiten alle proporties vinden. 

Toch doen we nu nog leuk mee. Meer dan 600 dagen geleden vond de laatste Left of the Dial plaats en sindsdien hebben we elke dag reikhalzend uitgekeken naar de volgende editie. De droom is om van Left of the Dial het grootste stadsfestival van Europa te maken en het klinkt wellicht wat pathetisch, maar ik heb er veel voor over om dat waar te maken. Gewoon, omdat ik er heilig van overtuigd ben dat Left of the Dial zowel voor artiesten als voor bezoekers belangrijk is. Over een kleine drie weken kunnen we weer een stapje in de juiste richting zetten en voor die tijd wil ik zo min mogelijk risico’s nemen. 

Maar op 17 oktober is Left of the Dial voor dit jaar voorbij. 

Begin november bekijkt het kabinet of de corona-pas een blijvertje is. 

Ik denk dat wij dat tegen die tijd ook doen. 

Minke Weeda