Op de valreep van het najaar leek het een goed idee om nog eens een Franstalige plaat op te zetten. Niet dat we dit jaar naar la douce France op vakantie zijn geweest, maar misschien dat er toch iets van een vakantiegevoel over ons komt. Laat nu juist het debuutalbum van Tess Merlot zijn uitgekomen, met daarop naast eigen werk ook vertolkingen van klassiekers van Jacques Brel (Bruxelles), Nicoletta (Il est mort le soleil) en Jean Ferrat (C’est beau la vie).  

Albumopener La Haye werd omarmd door Radio Tour De France. Het door Tess van der Zwet, zoals Tess Merlot voor de burgerlijke stand door het leven gaat. Het is een vrolijk, jazzy nummer, waardoor de stemming er meteen goed in zit. Vervolgens pakt ze goed door met Le soir de Noël, dat als ondertitel Je bois heeft: alleen dat is al aansprekend, maar het bluesy levenslied prikkelt ook vanwege de uitstekende compositie.  

Tijdens de lockdown, stofte Tess Merlot oude teksten af en begon te schaven en te schuren. Het resultaat mag er zijn. Af en toe werd zij geholpen door muzikaal regisseur en pianist Guillaume Marcenac die de teksten schreef van Laissez-moi en Une romance d’été en boezemvriend en chansoncompagnon Leon Sibum. Wie luistert naar een nummer als Mon Paris, kan zich goed voorstellen het aldaar in een bistrot te beluisteren. De sfeer wordt goed neergezet, al hebben we het gevoel dat we kunnen horen dat Merlot geen Française is, maar dat komt dan vooral omdat de teksten zo goed verstaanbaar worden gezongen.  

Veel van de nummers op Laissez-moi lenen zich goed voor een theatertoernee en klinken soms als een vorm van variété. Neem L’histoire de notre amour, eerdergenoemde Le soir de Noël (Je Bois) of Bruxelles, al is die laatste geen eigen nummer, maar wel een prima vertolking van de versie Brel. Over uitstekende interpretatie gesproken: Il est mort le soleil is weliswaar andere koek, maar zeer indrukwekkend gezongen en daardoor een van onze favorieten.  

Laissez-moi sprankelt van joie de vivre en hoewel het geen groot publiek zal aanspreken, vanwege de enigszins oubollige liedjes, is het een pracht debuut binnen het genre en een uitstekend cadeautje voor fans van Frankrijk en het Franse levenslied. Liefhebbers trekken de gordijnen dicht, steken de haard aan en laten ondertussen een flesje Merlot chambreren, terwijl ze het album zachtjes afspelen op repeat. Succes gegarandeerd.