We zijn in het National Exhibition Centre in Birmingham voor een reportage over Mauro Picotto, een Italiaanse trance-dj. Tiësto, die eerder die avond nog draaide bij de TMF Awards in Rotterdam, treedt ook op in de immense hal. Na zijn optreden zoeken de Nederlandse aanwezigen elkaar backstage op.  

Tijs moet er zo vandoor. Als we vertellen dat we pas rond elf uur de volgende ochtend een terugvlucht hebben en dus een paar uur op het vliegveld zullen moeten doorbrengen, zegt hij: ‘Willen jullie anders een lift?’    

De piloot draait zich om en vraagt: ‘Iedereen klaar?’ Tijdens de vlucht trakteert Tijs iedereen op door zijn moeder gebakken worstenbroodjes die zijn warm gehouden in een thermo-elektrische koelbox. 

Ik zit met iemand van het label van DJ Picotto achterin het vliegtuigje. We hebben nogal wat biertjes gedronken en zijn dringend toe aan een sanitaire stop. Maar een kleine Super King Air model 200 heeft natuurlijk geen toilet. Ik houd dapper stand, maar mijn metgezel neemt noodgedwongen zijn toevlucht tot een blauwe vuilniszak die hij toevallig onder zijn stoel vindt. 

Even later stappen we uit op Zestienhoven, ik met mijn fototas en hij met zijn blauwe vuilniszak. Ik ben die ochtend eerder thuis dan mijn vrienden die dezelfde nacht in Off_Corso zijn gaan stappen.