Hè hè, daar is dan eindelijk die zomer. Nee, dan heb ik het niet alleen over dat aardige weer van de afgelopen dagen, maar vooral over de zonnige nieuwe van Jungle. De Britse band, door de geschiedschrijvers opgeborgen onder de categorie modern soul, maakt sinds 2013 furore met zijn luchtige dansbare muziek en knoopt daarmee nu nog een deels geslaagd album aan vast.

Het in Londen gevestigde collectief rond de producers Josh Lloyd-Watson en Tom McFarland heeft met Loving In Stereo een rake titel gekozen voor hun nieuwe verzameling lekkere liedjes. Het is een ideale soundtrack voor nazomerse geel kleurende dagen, zoals we nu gelukkig weer even mogen beleven. In totaal 14 tracks die allemaal rond de drie minuten klokken. En in dat universum raakt Jungle een breed scala aan klassieke stijlen in de dansbare muziek met als episch centrum klassieke jaren zeventig disco zoals we die kennen van Barry White, Shalamar tot en met schuifelsoul van The Hues Corporation. En verzamelaar met enkel warm klinkend lekkers.

Het eerste liedje Keep Moving voert je direct naar de tijden dan Chic de hitparade domineerde. Wat opvalt is dat Jungle dit keer heel dicht bij de authentieke sound uit die dagen blijft. De opnames klinken vet en warm, maar minder in reverb gedrenkt. De disco komt zodoende lekker direct binnen. Ook in All Of The Time, waarin Jungle ons meevoert in een sfeer die dankzij de uptempo ritmes en de messcherpe vrouwelijke koortjes doet denken aan Basement Jaxx. Daarna gaat het tempo gevoelig omlaag maar wordt het des te swingender in Romeo met rapper Bas en zijn we plots aangeland in klassieke hiphop uit de jaren tachtig met knip en plakwerk dat dan weer herinneringen oproept aan The Go! Team. Een fijnere mix is nauwelijks denkbaar.

Even zakt het niveau en de zomerse opwinding een beetje in. Er volgens twee songs die richting soft souldisco gaan maar minder aanspreken. Het instrumentaaltje Fire volgt en Jungle voert ons daarmee richting de periode waarin een paar Engelse bands ons vervoerden met een mix van indie en lome maar o zo dansbare beats. Fire warmt ons op voor Talk About It dat toch gewoon een kloon is van Stone Roses’ superhit Fools Gold. Niks nieuws, wel erg lekker.

Vervolgens volgens nog hints aan Franse atmosferische disco a la Air, een opwindende track die zo van Fatboy Slim had kunnen zijn, nog meer klassieke disco zwevend tussen Barry White en funky tracks – luister eens naar de vingervlugge vette baslijnen in What D’you Know About Me die bijna doen denken aan James Brown en een echte softe souldiscotrack om met je liefje op te schuifelen met af en toe indrukwekkend doelgericht vrouwelijk vocaal werk.

Jungle jat de halve muziekgeschiedenis rond disco bij elkaar, doet alles en iedereen natuurgetrouw na en maakt zo van Loving In Stereo een heerlijke verzamelplaat om telkens als de zon schijnt weer op te zetten.