Ondanks de zwaarmoedige ondertoon in de drie nummers tellende EP van Kloot Per W Group, word ik er toch blij van. Kloot Per W is een Vlaamse multi-instumentalist die ik graag eerder had ontdekt. Wie de palmares van de inmiddels 66-jarige Claude Perwez erop naslaat kan slechts beamen dat ik rijkelijk laat ben. De singer songwriter gaat niet alleen in leeftijd al jaren mee, maar heeft een indrukwekkend oeuvre opgebouwd en ik heb een behoorlijke inhaalslag te maken en dat ga ik zeker doen, want van Nuits Blanches, dat slapeloze nachten betekent, word ik bij wijze van spreken wel vrolijk. 

Toch is mijn gevoel ook duaal, want ik word natuurlijk ook met mijn neus op de feiten gedrukt dat mijn kennis van de Franse taal, ontoereikend is om alles direct te begrijpen. Gelukkig is er ook nog zoiets als gevoel en wat dat betreft weet Kloot Per W Group de juiste snaar te raken.  

Het titelnummer opent met akoestische gitaar, waarna al snel een solo op elektrische gitaar volgt. De stem van Kloot is doorleefd en rafelig. Verdomd, wat had ik deze tekst graag mee kunnen blèren, maar ik moet het doen met ‘Oh lala, Oh lala’, dat diverse keren voorbijkomt. En natuurlijk krijg ik de kriebels van hoe hij mascara uitspreekt. Wat klinkt Hollands dan ongelooflijk plat.  

Het tweede nummer heet Je T’ai Toujours Aimée. Dat betekent “ik heb altijd van je gehouden.” Het nummer blijkt een bewerking van een oud nummer uit 1982 door een van Kloots oude bands, Polyphonic Size dat JJ Burnell van The Stranglers oorspronkelijk zong. Deze uitvoering doet mij en denken aan Mark Ritsema (o.a. Spasmodique, Raskolnikov, Nightporter) en ik vraag mij af of beide heren elkaar wel eens ontmoet hebben. Ik zou ze in elk geval graag samen op een podium zien.  

Tout Abandonné, is ook zo’n pareltje van tristesse. Ging het titelnummer over een eenzame oude man die ramen afstruint en droomt van prostituees met wie hij nooit zal verkeren, hier gaat het om een oude man die wegfietst om te sterven. Althans, hij sterft, of het zijn bedoeling is, daarvoor schiet mijn Frans wederom te kort. Toch geniet ik van de half gesproken, half gezongen tekst die vlindert op een strakke beat, piano viool.  

Nuits Blanches is een aangename kennismaking met een Vlaamse muzikant die ik nog niet kende. Het gaat mij slapeloze nachten kosten om zijn oeuvre, dat zich uitstrekt over diverse punk-, newwave- en (pop)rockbands, volledig te doorgronden. Een korte verkenning maakt mij duidelijk dat ik mij dan in elk geval kostelijk zal vermaken. Bij dezen raad ik het iedereen aan om – in gewoon Nederlands – die gast vooral te checken!