Vorig jaar kwam het vijfde album, Suddenly, uit van Dan Snaith, de computernerd achter Caribou, en nu ligt er ook een album met remixes in de schappen. Hoe interessant is dat? Het is precies die vraag die ons triggerde voor een recensie. Wat valt er überhaupt te mixen aan de toch al geslaagde mix van gelaagde electo-psycho-pop-en-dancemix van de Canadees die in 2010 doorbrak met Swim?

Wat direct opvalt is dat niet alle nummers van Suddenly het tot een remix hebben geschopt. Dat Never Come Back vier keer voorkomt is niet heel verwonderlijk. Dit housenummer is op de originele plaat ook een van de hoogtepunten voor de dansvloer, al is het mede door de voorspelbare opbouw niet het meest interessante nummer op Suddenly. Op Suddenly Remixes is dat niet heel anders, al is het natuurlijk wel fascinerend om te luisteren wat collega’s als Koreless, Four Tet, Morgan Geist, en Floating Points ervan hebben gemaakt.  

Welnu, eerstgenoemde kort het nummer in, terwijl de rest het uitbreidt. Dat Koreless het remix-album opent is best verwonderlijk, want het nummer klinkt totaal verknipt en lijkt vrijwel niet op het origineel. Four Tet volgt en geeft het nummer weer een totaal andere remake. Het handhaaft enigszins de opbouw, maar legt ook meer de nadruk op de drums, al begint het met een voor het dancegenre bijna klassiek pianodeuntje. Floating Points, die ook een noemenswaardige remix van Sister leverde, gaat ervan uit dat de party al even aan de gang is en knalt er vol in waarna het nummer gestadig evolueert de volle negen minuten die het uiteindelijk duurt. Alles beschouwend spreekt de mix van Morgan Geist het meest aan, terwijl deze op de intro na, het dichtst bij het origineel blijft. 

Sunny’s Time komt drie keer voor. De Logic 1000 Remix volgt het origineel behoorlijk. Het pianospel uit de intro wordt ook hier misvormd gelooped, maar het vervolg heeft meer peper en de falsetto zangpartij is vervangen. De Prince Nifty Saddle Up is zo mogelijk nog irritanter dan het origineel en duurt bijna vier keer zo lang. De versie van Kareem Ali heeft duidelijk onze voorkeur. De pianosample is duidelijk herkenbaar aanwezig gedurende de volle duur van het nummer, maar de wendingen die zijn toegevoegd voegen ook daadwerkelijk iets toe. Dan weer ambient, loungeachtig, dan weer dermate uptempo dat het geschikt lijkt voor een club, al twijfelen we daar gedurende het laatste kwart dan toch weer aan.  

Nee, dan heeft Ravi in de vorm van Shanti Celeste toch onze voorkeur. Misschien komt het doordat we het op het origineel ook al zo’n aanstekelijk nummer vonden, dat bovendien niet te erg leunt op zang. Het is vooral de beat die het werk doet en dat maakt onze heupen nu eenmaal los. Het wordt gevolgd door de kortste remix, die zelfs korter is dan het origineel. You And I in de interpretatie van Jessy Lanza vormt een kortstondig rustpunt, waaruit vakkundig alle popinvloeden van het origineel zijn gewist. Home en I Loved You deden op Suddenly enigszins retro aan en vielen daarmee enigszins uit de toon. In de remix geldt dit in mindere mate ook voor Home, al zijn er nog meer lagen aan toegevoegd. Like I Loved You daarentegen vormt een sterke afsluiter in de remix van India Jordan. Het is meer uptempo dan het origineel, dat meer lounge dan dance was.  

Wellicht is het een kwestie van wennen, want daar hadden we bij het origineel ook behoorlijk last van, maar toch kunnen we ons niet aan de indruk onttrekken dat Suddenly Remixes voor een beperkt publiek geschikt is. Voor fans van Caribou is het misschien een interessante aanvulling op de collectie, zonder dat we van een gapend gat kunnen spreken wanneer ze de remixes links laten liggen. Boeiend voor een regenachtige dag om een analyse op los te laten en, zoals wij deden voor deze recensie, de verschillen in kaart te brengen, maar daarvoor kan je het ook op Spotify afspelen.