De Rotterdamse woordkunstenaar M. ziet en vertaalt de schoonheid van het hedendaagse naar spoken word. Zijn poëzie is authentiek. Hij is op zoek naar het wezenlijke en daarbij is niets over de top. Van mens tot mens, het individu overstijgend, herinnert M. zijn luisteraars eraan dat samenleving niet voor niets bestaat uit de woorden samen en leven. Saamhorigheid is onze natuur. De afgelopen jaren zou je M. als eens kunnen zijn tegengekomen op diverse podia zoals bijvoorbeeld Woorden Worden Zinnen waar hij de stem van een jonge generatie vertolkt.  

Eerder bracht M. samen met de Rotterdamse producer en componist Mink Steekelenburg werk uit onder diens naam Winterdagen voor Museum Boijmans van Beuningen. Met de EP Lange Leegtes geven zij een vervolg aan deze samenwerking. Steekelenburg heeft een indrukwekkende staat van dienst. De afgelopen jaren schreef hij vooral muziek voor film, dans en musea. Vorig jaar verscheen van zijn hand de EP Phase In. Zijn meeslepende piano- en synthesizerklanken blijken een wonderschone omlijsting voor de observerende en beeldende teksten van M. 

Lange Leegtes duurt slechts vijfentwintig minuten, maar het lijkt veel langer. Op ingetogen fluistertoon verhaalt M. verhalen die de luisteraar laten wegdromen als een luisterboek. Neem slotnummer Bon Voyage: op rustige orgelklanken wordt de luisteraar door M. aan de hand meegenomen op reis. Hij schuwt de achterafsteegjes niet en roept een herinnering op aan blote voeten in het gras en verklaart en passant het verschil tussen reizigers en toeristen.  

Over herinneringen gesproken. Op Memoires gaat het over de eerste keer verliefd, geen terug te ver en toen was nooit. Over dat de vrienden van toen niet dezelfde zijn als nu, omdat die van toen zijn achtergebleven in later, omdat ze niet op dezelfde levenslijn zaten. Dit nummer is mijn favoriet. De teksten zijn zo krachtig, dat ze met gemak nostalgische gevoelens oproepen, die hoewel voor iedereen anders, toch universeel lijken. Geholpen door de krachtige, zich herhalende soundscape die de herinneringen op een gespreid bedje legt waardoor wie de schoen past een retorische vraag wordt. 

Ach, het is lekker dagdromen dankzij de teksten van M op de klanken van Winterdagen. Wegdromen roept ook weer zoveel gedachten op. Het nummer heeft een lange aanloop, voordat het halverwege als het ware losbarst in krachtige synthesizerklanker, alsof de opluchting die eraan zat te komen eindelijk is gearriveerd. Eenmaal uitgeraasd komt M. weer tot zijn positieven en sluit af met een mooie beschouwing, onder andere over dat er een dag komt dat je te oud bent om jong te sterven en zelfs de muziek je niet kan redden. 

Wat moet het heerlijk zijn geweest voor M. en Steekelenburg om aan dit project te werken. Nu Lange Leegtes er is, kunnen ze terugkijken op een mooie reis. Het is als de als titel en de tekst van het slotnummer. Het was een Bon Voyage, maar nu zijn ze gearriveerd.