Well, I’m about to get sick, from watchin’ my TV. Been checkin’ out the news until my eyeballs fail to see. I mean to say that every day is just another rotten mess, and when it’s gonna change, my friends, is anybody’s guess. Avantgarde tovenaars van de moderne muziek Suuns citeert Frank Zappa in Trouble Everyday, het laatste nummer op de Fiction ep. Je zou het als een statement kunnen zien, een uitleg bij wat in de vijf voorgaande nummers zich afspeelt: teruggrijpen naar het verleden.

De Canadezen hebben de ep gemaakt in afzondering, zoals nu veel muzikanten noodgedwongen moeten opereren. Wat te doen? Zij vonden het antwoord in grasduinen door oude opnamen, die tegen het licht houden, soms uit elkaar plukken en weer in elkaar lijmen, soms stevig bewerken met de modernste methoden om geluid te manipuleren. Fiction ep is zo een nieuw werk, ontstaan uit voornamelijk oud werk. Live opnamen, met name, die als basismateriaal zijn gebruikt.

In de uitleg bij de ep wordt de indruk gewekt dat Suuns daarmee weer nieuwe wegen verkent en dus blijft vooroplopen in het vernieuwen van hedendaagse popmuziek. Of dat zo is? Of die claim terecht is? Het is in elk geval niet nieuw dat oud materiaal wordt verknipt en gemanipuleerd tot er iets anders ontstaat. Maar, luister zelf en vorm je eigen mening.

Centraal op de ep staat Pray, een nummer dat de selectie voor Hold/Still uit 2016 niet haalde, maar de band bleef verleiden om er toch iets mee te doen. Die gelegenheid deed zich nu voor. En het is zo’n spookachtig groovend nummer dat zonder meer had gepast op dat geweldige album.

De overige nummer hebben meer het karakter van soundscapes, sfeerstukken, verkenningen. Altijd in die surrealistische vervreemdende sfeer die Suuns kenmerkt. In Death bijvoorbeeld vormt nietsontziende noise het bedje waarover Amber Webber, zangeres van het Canadese indie-folk duo Lightning Dust, een soort van mantra mag zingen. Enkel voor fijnproevers. En dat maakt Fiction ep vooral voer voor echte fans van de band uit Montreal.