‘Who pulled the curtians? Who broke the screen? Who told my brother that his kids gonna die from this vaccine? Who told my mother that she’s never gonna find no love, nobody? Who told my father that he doesn’t have to pay for counselling?‘ Het is weer een uitbundig feest op het nieuwe album van ‘king of kemp’ Alex Cameron. Dwarse teksten – ‘cash stuffed … Lees verder Alex Cameron – Oxy Music
„Onwillekeurig ga je je afvragen of het wel oké is dat je hier naar luistert, kan dit wel?”, schreven we eerder over Alex Cameron’s plaat Forced Witness. Met het advies die aalgladde discoplaat stiekum in je hart te sluiten, en als jouw eigen geheimpje op te bergen bij de platen van Roosevelt. Maar gatfer, nu duwt de Australiër ons toch collectief over het randje van … Lees verder Alex Cameron – Miami Memory
Alex Cameron heeft me na een paar tellen al te pakken met de lekkere droge bas die vrolijk grondnoten stampt in melancholisch Candy May. De sound is vet, kan Roosevelt’s disco bijna naar de kroon steken, maar dan in zijn eigen genre. En wat is dat eigenlijk, dat genre van Cameron? Moddervette pop dan maar. Met rake refreinen, prima liedjes en teksten die je met … Lees verder Alex Cameron – Forced Witness
In de jaren tachtig bracht Colin Newman van Wire een paar soloplaten uit waar hij wat experimenteerde met synthesizers. Soms tot op het bot uitgeklede platen met alleen staccato toetsen en zijn stem. Onwillekeurig moet je er aan denken als je luistert naar de eerste plaat van Australiër Alex Cameron. Acht nummers lang hoor je bijna enkel en alleen zijn stem en een enkele toetsenpartij; … Lees verder Alex Cameron – Jumping The Shark
MuziScene magazine 