De bandleden van Clocktopus hebben zonder uitzondering hun sporen ruimschoots verdiend in de muziekwereld. Dat het gelijknamige debuutalbum zo volwassen klinkt heeft daar natuurlijk alles mee te maken. Initiatiefnemer Maarten Rischen was in 2016 toe aan een grondige change of scenery en hij vertrok naar het Verre Oosten. In 2022 nodigde hij een aantal oude muziekmakkers uit Nederland uit om met hem in Thailand te jammen. Hoewel er geen vooropgezet muzikaal concept of plan was en zeker geen intentie om een officiële band te vormen, zorgde de onderlinge chemie ervoor dat die band er toch kwam. 

Wellicht is het feit dat men eenvoudigweg slechts met plezier muziek wilde maken de oorzaak dat Clocktopus een dijk van een album is geworden. Hoewel het onmiskenbaar in het hokje alternative rock is te stoppen, is het tiental nummers dat zijn weg heeft gevonden naar het debuut ronduit gevarieerd. Dat het vijftal veel ervaring heeft zorgt er bovendien voor dat diverse stijlen als alternative, indie, rock en pop fraai samenkomen.  

Beide kanten van de lp lijken een vergelijkbaar patroon te volgen. Op de A-kant trapt het grungy Dog Days de deur open en eist onvoorwaardelijk de aandacht van de luisteraar. Vervolgens is het dankzij My Riders niet moeilijk om bij de les te blijven door alternative rock aan te kleden met een aanstekelijk ritme. Eerste single World Worry III heeft qua zang en geluid wel wat weg van Claw Boys Claw, waarna de band vrolijk doorpakt met de tweede single Under Blue Skies, dat ronduit opgewekte indiepop is. Met Saint John grijpt de band weer terug op het akoestische, dat ook World Worry III kenmerkt. Bovendien is het vrolijke geluid verdwenen, en klinkt het een stuk grimmiger. Ook al is het refrein een regelrechte oorwurm, echt opgewekt wordt het niet. 

Wedding Helmet opent de tweede helft met upbeat drums en akoestische gitaar. Clocktopus neemt ruim de tijd voor de opbouw naar het eerste couplet. Het nummer doet enigszins denken aan Porno For Pyros, vooral ook door de continu aanwezige onderhuidse spanning, die het nummer wel wat psychedelisch geeft en die voortduurt tot het enigszins abrupte einde. Endorfina is een uitgebalanceerde mix van alternative rock en indiepop, Too Soon is een rustpuntje, een welkome opmaat naar Nosedive Nation, dat rijk is opgetuigd met rijke lagen en steeds wisselende riffs. Slotnummer Inside is een soort ballad, die lijkt bedoeld om te tonen dat het quintet wel degelijk ook gevoelig kan klinken. 

Clocktopus, het album, van Clocktopus, de band, is ronduit verslavend. Er valt veel te ontdekken en het is zowel om de individuele nummers als om het geheel te prijzen. Wees gewaarschuwd dus, want wie eenmaal begint aan deze ontdekkingstocht, sluit zich onwillekeurig af voor nieuwe input, totdat Clocktopus goed is grijsgedraaid.