Zo. Ga je er even voor zitten? En maak je klaar om 79 minuten lang gewaterboard te worden door de Franse postrock-formatie Slift. Zij walsen je kamer binnen met wat je zou kunnen omschrijven als een ouderwetse rockopera, een moderne Tommy, uitgevoerd in een kolkende mix van postrock, heavy metal, math- of psychrock, doem- en wave-invloeden. Merendeels al schreeuwend gezongen.

Nee, Ilion is geen makkelijke maaltijd die de Fransen je voorzetten. Het vergt wat uithoudingsvermogen om het bij tijd en wijle bombastische bombardement te doorstaan. En terwijl je luistert vraag je je af hoe het kan dat een trio zoveel herrie kan maken. Anderzijds is het zeker zo dat de indringende muzikale omlijsting voldoende toegankelijke, ja, bijna melodieuze aanknopingspunten biedt om je er toch in te vreten, en je er in te verliezen, als je van dit type van dik-hout-zaagt-men-planken-muziek houdt. Luister maar naar Weaver’s Weft, een mooi voorbeeld van de acht lange composities op de plaat die knap melodieus aftrapt maar al snel uitmondt in bruut geweld. En daar hou jij wel van, toch? Als dat zo is, ga het spektakel dan live meemaken, 19 maart in Tivoli en 21 maart in Vera.