Nadat New Original Rhythm Archtects in 2017 het album The Live Recordings uitbracht werd het stil rond het Nederlandse R&B kwartet, dat de naam lijkt te hebben ingekort naar de voornaam van zangeres Nora Iburg. Om het een R&B kwartet te noemen is wellicht wat voorbarig, want de muziek die het viertal, dat afkomstig is uit Utrecht, Gouda, Rotterdam en Amsterdam, voortbrengt is behoorlijk eclectisch en getuigt van een breed scala van stijlen en muzikale invloeden.  

Eerlijkheid gebiedt mij mee te delen dat ik eerder nog niet van deze band had gehoord. Ter voorbereiding op deze recensie beluisterde ik dan ook The Live Recordings en dit album is allesbehalve gedateerd. Bovendien bevestigt het mijn vermoeden, na ampele beluistering van de ep N.O.R.A., dat dit viertal bij voorkeur live beluisterd moet worden. North Sea Jazz-waardig, was een aantekening die ik omcirkeld terugvond in mijn kladblok. 

Maar goed, terug naar de ep N.O.R.A., want daar gaat het nu om. Deze bevat zes nummers die vol en rijk klinken, terwijl ze toch zonder overbodige opsmuk worden opgediend. Waar het live-album prettige raakvlakken met blues en funk had, lijkt N.O.R.A. wat minder rauw, iets gepolijster. Het is meer jazz meets R&B, terwijl er wel degelijk de mogelijkheid tot dansen wordt geboden. Daarover laat opener Miracle geen ruimte voor twijfel. Evenals I Can’t Wait bijvoorbeeld, is het trouwens best funky. Dit in tegenstelling tot All My Life, die tussen beide nummers op de ep te vinden is en dat meer new-soul lijkt te vertegenwoordigen, maar wel van het allooi dat mij doet denken aan the king of pop, Michael Jackson. 

You Had Me en Try zijn beide ook aan de zoete kant. De eerste is overigens een poppy ballad met onweerstaanbare hooks en wendingen, die het een oorwurm van de bovenste plank maken. De tweede is vrij rustig een lijkt bewust voor het uitbundige slotnummer geplaatst, want met Thinking pakt de band wederom uit. Hoewel synthesizers de overhand lijken te hebben, vallen bij nadere beluistering toch ook het solide baswerk van Thom Goosens en fijne gitaarlicks van Frank Wolff op. Nu we dan bijna de hele band hebben gehad, hierbij ook kudo’s voor drummer Ferdi Schaap, die in alle nummers in zijn dienende rol, wel degelijk een stempel op de muziek van N.O.R.A. weet te drukken. 

Dat de band zes jaar over zes nummers heeft gedaan lijkt lang, maar daar zijn vast goede redenen voor. Het resultaat mag er in elk geval zijn en bij dezen de aanbeveling om de band ooit ergens live te gaan zien. Wie weet ooit op NSJ, want daar voelt het viertal zich vast als een vis in het water.