‘Hee ouwe pik, ook hier? Leuk man! Ja, effe bandje kijken. Moeder de vrouw had een meidenavond, dusss…. Moet een leuk orkestje zijn, heb ik van horen zeggen. En jij? Al plannen voor Kerstmis? Eten bij de schoonouders? Tuurlijk. Die krijg je er gratis bijgeleverd hè, en doodschieten mag niet. Á propos hoer, hoe is het nog met je moeder? Geintje. Slecht ter been? Ja, we worden allemaal een dagje ouder. Ben zelf ook geen achttien meer, maar alles doet het nog, zullen we maar zeggen. Biertje? En de kids? Worden stilaan groot he? Een hoop gedoe, maar je krijgt er enorm veel voor terug. Moet nog ongeveer een ton terugkrijgen van ze, wegens gemaakte kosten, haha. En het vrouwtje? Wat zeg je me nou? Gescheiden? Sinds wanneer? Tjonge… Gaat het wel een beetje? Tja, alimentatie… Had je ‘m maar achter de gulp moeten houden, zeg ik altijd maar. Nieuwe vriendin? Mooi zo. Stuk jonger? Toe maar! Ho, wacht effe. Dit nummer ken ik! Even naar voren en losgaan. (…) Dju, dat was lekker. Waar waren we gebleven? Of ik nog een biertje lust? Slaapt Dolly Parton op d’r rug? Tuurlijk joh. Gehoord van Hans? Yup, opgegeven en nog maar een paar maanden te gaan voordat Magere Hein aanklopt. Zo zie je maar weer. Pakken wat je pakken kan, want voor je het weet is het feest voorbij en krijg je een houten jas aangemeten. Nog vakantieplannen? Hiero Turkije. Twee weken all inclusive. Zonnetje, zwembad, strand, hapje, drankje en met een kleurtje weer terug. Lekkkerrrr. Voor dat geld kun je niet thuisblijven, ja toch? Ajax nog gezien? Wat een zootje daaro. Voetbal trekt op niks. Dan liever wielrennen. Van der Poel tekeer zien gaan? Sodekaatje! Die gozer rijdt alles op een hoop. Nou maar hopen dat ze over een paar jaar niks in z’n bloed vinden. Je weet het niet hè. Voor hetzelfde geld is er weer een wondermiddeltje in omloop. Biertje van mij dan maar? Oekraïne zullen we het maar niet over hebben. Politiek ook niet. We gaan een leuke avond niet verpesten. Dat restaurantje nog uitgecheckt waar ik het laatst over had? Goed binnen te houden, toch? Ja, dacht ik wel. Hee, wie we daar hebben! Lang niet gezien. Ja, leuk bandje. Biertje? Ah, afgelopen. O nee, komt nog een toegift. Spelen best wel lang hè? Hoppa, en klaar. Volgende week ook weer hier? Zien we elkaar dan. Nou, de mazzel. Ja, topavond.’

Het is en blijft me een raadsel waarom je een paar tientjes neertelt om een band te gaan zien, om dan (soms met de rug naar het podium toe) oeverloos te staan lullen bij de bar, of gewoon tussen het publiek. Bordjes in de zaal met daarop de boodschap om het voor anderen niet te verzieken en ‘lul niet’-lolly’s ten spijt: de Dutch Disease grijpt nog altijd om zich heen. Laatst bij The Waterboys was het weer raak en wanneer ik op Facebook commentaren lees van vrienden die een concert hebben bezocht, is het een steeds terugkerende bron van ergernis, dat gezwets.

Dat het ook anders kan, bewijzen onze zuiderburen. Afgelopen zaterdag het Little Waves festival bezocht in C-Mine, een tot culturele hotspot omgetoverd voormalig mijncomplex in Genk. Met name bij het optreden van het Belgische Dans Dans kon je tijdens de rustigste passages een speld horen vallen. Ik woon in ‘het smalste stukje Nederland’, vlakbij de Belgische grens. Zo af en toe denk ik er aan om een petitie te starten met het verzoek de grenzen te hertekenen. 

DJ 45Frank