Jahaaa, tweepop! Ik ben er al jarenlang een groot liefhebber van. Ik ben zelfs genoemd als voorzitter van de Nederlandse tweepop fanclub. Fantastische muzikale pareltjes bracht deze muziekstroming voort. Voor wie niet mee is:  Tweepop (spreek uit ‘Twie-pop’) is een muziekstroming van het type indie, die bekendstaat om zijn simpele, zachte melodieën en teksten, vaak gecombineerd met jengelende gitaren, aldus Wikipedia.

De tweepop kwam afgelopen week weer tot mij tijdens een plaatjesavond met mijn vriendin, met een single van Tullycraft, exponenten van tweepop. Ach, die plaatjesavonden. Al ruim tien jaar een terugkerende muzikale hoogmis hier ten huize. ’s Zomers in de tuin, soms op mijn volledig van scheurgras ontdane gazonnetje, dankzij de inzet van neutronenkorrels. Er wordt dan een fles wijn ontkurkt, er komen hapjes op tafel en de recent verworven singles worden dan onder de naald van een draagbaar platenspelertje uit de seventies geschoven. Het zijn avonden waarbij de stemming tot grote hoogte stijgt, maar of er daarna nog wordt gebonkt, de pruimen op sap worden gezet of dat er nog van wippenstein wordt gegaan, laat ik graag aan jullie fantasie over. Tullycraft dus. Fijn bandje, dat zeker de oudere jongeren onder jullie zou moeten aanspreken. Helaas heb ik hun alom bejubelde optreden in het cultureel centrum van Juinen destijds moeten missen. 

Tja, tweepop. Eigenlijk krijg ik het takkeschurft van al die muzikale subgenres. Progrock, synthpop, freejazz, bebop, tech-house, intelligent techno, slowcore, Philly-soul, mathrock, grindcore, thrashmetal, indietronics, Westcoast-, Eastcoast-, gangsta-, traprap, acid-jazz, powerpop, janglerock, postpunk, happy hardcore en ga zo maar door. Al dat hokjesdenken en al die nieuwerwetsigheden… Zoals Goethe reeds opmerkte: ‘Musik im besten Sinne bedarf weniger der Neuheit, ja vielmehr je älter sie ist, je gewohnter man sie ist, desto mehr wirkt sie’.

Het moet voor platenboeren ook een hels karwei zijn om al deze subgenres in hun aanbod te categoriseren. Ik nam hierover contact op met de heren F. Jacobse en Tedje van Es, die in Ter Weksel platenzaak ‘De Vrije Jongen’ uitbaten, naast Maison Prettyboy (‘voor al uw dameswensen’). De heren voelden zich kennelijk aan hun taas getrokken en weigerden te reageren. Ze voegden mij slechts toe dat ik ‘de rambam ken krijge’. 

Nou is mij als krasse knar niets menselijks vreemd, en wel hierom. Dat ook ik me in dier voege schuldig maak aan het verdelen van muziek in subgenres. Zo heb ik afgelopen dagen naar de volgende muzikale onderstromingen en hun bekendste reprentanten geluisterd.

• Stoner-rock: Stoont als een garnaal (Het Simplisties Verbond)
• Reli-pop: Het wijnjaar nul en Onze God is de beste (De Positivoos)
• Agit-rock: Ouwe lullen moeten weg (The Rules)
• Geilnevenpop: Balle in me buik (De Vieze Man)
• Intelligent-pop: Interrectuelen (Jacobse en Van Es)
• Neder-reggae: De Nee Reggae (Het Simplisties Verbond)
• Identiteits-pop: Zoek jezelf (Koot & Bie)
• Sexpop: I wanna fuck you (mr. P)

Van die dingen ja, van die dingen. Wim de Bie is dood. Godverdegodver.

DJ 45Frank