Uit de brievenbox voor de rubriek ‘Vraag het aan Mona’ (wie kent haar nog?) plukte ik afgelopen week de volgende vraag: ‘Waar haal jij in godsnaam de energie (en het geld…) vandaan voor al jouw  concertbezoeken?’ Blij dat u dat vraagt. Welnu, beste lezers, het feit dat ik tijdelijk niet tot de groep van hardwerkende Nederlanders behoor en dientengevolge me niet voor dag en dauw uit bed hoef te slepen om in het zweet mijns aanschijns mijn brood te verdienen, maakt het denken al wat makkelijker. Niet dat ik me ooit door een baan heb laten weerhouden om concerten te bezoeken, maar toch.

Verder maak ik via wat ooit ’s lands toonaangevend muziekblad heette, regelmatig gebruik van de daar aangeboden vrijkaartjes. Wanneer je dan samen met andere amigos da musica naar deze gratis concerten carpoolt, hoeft de beurs daar niet ernstig onder te lijden. Appeltje/eitje. Daarnaast mag ik uit hoofde van mijn occasionele functie als platenruiter bij concerten in clubs in het zonnige zuiden, natuurlijk gratis genieten van optredende bands. Ik ben niet van de blauwe knoop, maar meestal de pineut wat betreft vervoer, dus probeer ik de alcoholconsumptie tijdens concerten en dj-sets te beperken. Van de in dank aanvaarde drankmuntjes die ik als dj voor bewezen diensten ontvang, blijven er meestal een paar over, die dan weer ingezet kunnen worden bij een ander concert in het betreffende poppodium. Daarnaast zijn er altijd liefhebbers van het betere lied die zo vriendelijk zijn me een biertje aan te bieden, omdat ik kennelijk geen totale non-valeur ben wat betreft mijn muziekkeuze. Waarvoor d(r)ank. Hier en daar een beunklus als plaatjesdraaier bij feesten en partijen doet tevens een kleine duit in het zakje.

Ik leid een betrekkelijk spaarzaam leven, met reinheid, rust en regelmaat als ankerpunten. Naast de vaste lasten voor kost en inwoning, is er feitelijk maar één grote kostenpost: muziek. Los van het financiële aspect, krijg ik van concertbezoek en het dj’en nog altijd meer energie dan dat het me kost. Met gelijkgestemden een concert bezoeken: onbetaalbaar. Hoewel met het klimmen der jaren de accu wat sneller leeg raakt, is deze na afloop van een muzikale hoogmis wonderbaarlijk snel opgeladen en kan ik weer even tegen de pijn van het zijn. Bovendien blijkt uit statistieken dat de meeste mensen thuis in hun eigen bed sterven, waaruit ik concludeer dat je daar zoveel mogelijk weg dient te blijven. Tot slot huldig ik het motto ‘I’ll sleep when I’m dead’.

Hopende u met dit antwoord van dienst te zijn geweest, verblijf ik met vriendelijke groet,

DJ 45Frank