Ga je mee? Dan dalen we af in een kelder in Brussel in een pand vol art deco kenmerken en een sfeer oproept aan de decadente periode bijna een eeuw geleden. Of stel je je een Berlijnse club voor, toen de muur er nog was en muzikanten als Nick Cave en Simon Bonney er heentrokken om de in zwarte kleding gehulde avant garde te vormen. En beeld je de stem in van Tony Hadley van Spandau Ballet, die voor dit keer eens aansluit bij Blaine Reininger, Tuxedomoon of Minimal Compact om muziek te maken waarin een dreiging als van Crime & the City Solution weerklinkt. Maar bedenk in de mix wel een klarinet, zoals die bijvoorbeeld klinkt op A Certain Ratio’s album Force.

Bärlin is een trio uit Lille in Frankrijk dat met slechts drums, een clarinet en een bas ijselijk knap die sfeer van de avant garde begin jaren tachtig weet op te roepen. State Of Fear telt negen tracks waaruit het decadente, bizarre en occulte sfeertje overvloedig stroomt. Ondersteund met loops van samples tovert het trio een indrukwekkende sound, waarin de bas altijd de weg wijst en een klarinet en – altijd barokke en regelmatig ‘over de top’ – zang versieringen aanbrengen. Al is ‘versiering’ hier een te positieve omschrijving want nooit schijnt de zon in Bärlin. Met name in de zang dreigt met enige regelmaat ‘overacting’. Luister naar naar het titelnummer State Of Fear waarin de Fransen ons misschien iets te veel proberen te overtuigen van de ernst van de zaak.

State Of Fear is toch een prima album dat liefhebbers van al die voorbeelden zullen weten te waarderen. Met nummers die soms rustig en ingehouden klinken (Glowing Whale) naast explosieve (All Work And No Play en titelnummer State Of Fear) en experimentele (Body Memory) tracks. Bärlin gebruikt die sferen en sounds van toen om met een eigen unieke aanpak tot weer een nieuwe mix te komen. A Glowing Whale heeft zelfs zo z’n ‘Pink Floyd-momentje’. Het album misstaat in je platenkast zeker niet tussen het rijtje inspiratiebronnen.