Natuurlijk, de bovenzaal van Paradiso is mooi en sfeervol. En ja, je staat aan het eind van je korte Europese tour toch maar mooi in wat voor veel muzikanten geldt als de heilige graal van de Nederlandse poppodia. Maar wat is het dan jammer dat deze zaal vanavond maar voor ongeveer de helft is gevuld. Dat niet meer dan ruim honderd bezoekers zijn afgekomen op Alice Boman en haar band. Voordeel is wel dat iedereen genoeg ruimte heeft om zachtjes mee te wiegen met de zoete klanken die vanaf het podium over de zaal worden uitgestrooid.

Tekst en foto’s:  Herman Sixma

Het begrip ‘ruimte’ staat deze zondagavond centraal bij het optreden van de Zweedse Alice Boman. Genoeg ruimte voor het publiek, wellicht wat te weinig ruimte voor de vijf muzikanten op het podium die af en toe struikelend hun weg vinden tussen de apparatuur. En een zee van ruimte voor Alice zelf om vooral nummers van haar meest recente album The Space Between te laten horen. Nummers die op hun beurt, net als op het in 2020 uitgebrachte album Dream On, vaak ook weer iets met ruimte te maken hebben. De ruimte die je elkaar gunt in een ontluikende relatie, ruimte om na te denken over je eigen bestaan, ruimte om je wonden te likken als de liefde uiteindelijk toch geen stand blijkt te houden. Ja, het gaat bij dit optreden van Alice Boman vooral om ruimte en zelfreflectie.

Geen voorprogramma vanavond. Gewoon stipt om 19:30 uur beginnen en vervolgens in de reguliere set uiterst geconcentreerd twaalf nummers over het voetlicht brengen. Een ‘oudje’ in de vorm What als toegift en na afloop vanaf het podium een korte buiging naar het publiek dat zich vanavond van zijn beste kant liet zien. Geen aan de Dutch Disease lijdende, door de muziek heen pratende bezoekers. Geen over de grond rollende bierflesjes of koffiekopjes. Beschaafd applaus na elk nummer. En een publiek dat verstoord opkijkt als de toegangsdeur even kort opengaat om een late bezoeker binnen te laten en de dreunende klanken uit de Grote Zaal zich mengen met die van Alice Boman en haar band. De magie moet deze avond wel binnenskamers blijven.

Van de in totaal dertien nummers die worden gespeeld, neemt Alice Boman er twee solo voor haar rekening. What Happened To The Heart en The More I Cry klinken mooi en sfeervol, maar tegelijk ook wat kaal. Op dat soort momenten blijkt de meerwaarde van de vier muzikanten die Alice op deze tour terzijde staan. Het strakke drummen van Liam Amner, de sfeervolle klanken van Julia Ringdahls’ gitaar en achtergrondzang, het baswerk van Björn Lindberg en de warme geluiden die Ellen Petterson uit haar toetsen en flügelhorn tovert. Alice Boman solo is mooi, Alice Boman met band is duizend keer mooier.

De in mijn ogen twee fraaiste nummers van The Space Between, dat 21 oktober 2022 verscheen bij PIAS Recordings, zitten aan het eind van de set. In Space beschrijft Boman het gevoel dat optreedt als er (na een aantal teleurstellingen) een nieuwe liefde in je leven verschijnt. De euforie, de steeds kleiner wordende afstand tussen jou en je nieuwe partner, maar op de achtergrond toch nog steeds de angst om dit gevoel, het gevoel van samen door de ruimte zweven, te verliezen. Bij het afsluitende Feels Like A Dream valt alles op zijn plek. ‘When you take me in your arms / Nothing else matters / Sometimes it feels like a dream (2x) / To be with you (3x) / When I take you in my arms / Gathered forever /Sometimes it feels like a dream (2x) / To be with you (6x)‘. Zo ziet geluk eruit. Op het album verzorgt Mike Hadreas (ofwel Perfume Genius) de extra zang; op het podium is deze rol toebedeeld aan Liam Amner en hij doet dat met verve.

En dan gaat het toch nog bijna mis in de toegift. Is het de rookmachine die op het podium overuren maakt? Is het de vermoeidheid van drie weken ‘on tour’ door achtereenvolgens Zweden, Denemarken, Duitsland, Frankrijk, België en afsluitend Nederland? Feit is dat die hoge noten aan het begin van What niet meer willen. Niet de eerste keer, niet de tweede keer. Alice verontschuldigt zich, neemt een paar slokken water en zet een derde keer in. Gelukkig, drie keer is scheepsrecht, ook vanavond. Terwijl zij en haar band ter afsluiting een diepe buiging voor het publiek maken zien we Alice Boman voor het eerst deze avond voluit lachen. De klus is geklaard, morgen richting huis en dan eind maart een volgende serie optredens in de Verenigde Staten.

Setlist Alice Boman (Paradiso, 19 februari 2023)
1. Wish We Had More Time
2. Maybe
3. Wake Me Up
4. Over
5. Where To Put The Pain
6. What Happens To The Heart (solo)
7. The More I Cry (solo)
8. Heartbeat
9. Don’t Forget About Me
10. Soon
11. Space
12. Feels Like A Dream
13. What (toegift)