Bands zijn er in minimaal twee soorten: één waar alle leden even belangrijk lijken te zijn en één waar een ster alle aandacht naar zich toetrekt. Hamish Hawk is zo’n ster. En misschien wel in de overtreffende trap. Hij zingt met zoveel swagger dat het de tijd van de charismatische crooners doet herleven.

De Schot Hawk maakte in 2021 grootse indruk met zijn plaat Heavy Elevator. Opvolger Angel Numbers doet er nog een schepje bovenop. Hoewel het songmateriaal voor een groot deel al werd geschreven voor het verschijnen van Heavy Elevator – tijdens de lockdowns – hoor je de groei van de artiest. Met meer zelfvertrouwen, zeker van zijn zaak. Groei, maar geen koerswijziging. Hawk noemt zijn nieuwe plaat ‘het zusje’ van Heavy Elevator. En zo kun je het zeker zien. Ook dit keer staat het album vol liedjes waar geen label op blijft plakken. Het doet aan heel veel denken – ja, verdorie, bij Elvis Lookalike Shadows móet je toch wel aan The Smiths denken – maar zoals de zanger zelf ook aangeeft, alles opgeteld blijft geen vergelijking overeind behalve dat het een pure Hamish Hawk-plaat is.

Het draait uiteraard rond die bijzondere stem van Hawk, die zowel als donkere bariton kan klinken – als een crooner, spelend met bombast – of in hogere regionen juist teer en kwetsbaar. En zijn gevatte teksten, die in de liedjes uitmonden in een woordenrijke stroom. Hawk steekt veel aandacht in wat hij allemaal vertelt. Hij wordt pas enthousiast van songteksten die gedachten uitdrukken die hij nog niet eerder hoorde, en legt daarom ook voor zichzelf de lat hoog.

Hij werkt op dit album samen met Anna B Savage – die binnenkort ook zelf met een nieuw album komt – en in een alt-country getint liedje met de Amerikaanse singer-songwriter Samantha Crain. Die samenwerkingen maken de afwisseling in stijlen op dit album zo mogelijk nog breder. Hawk wil zich niet vastpinnen. ‘We zijn allemaal een optelling van inspiraties en ervaringen’, zegt hij daarover. Zijn liedjes ziet hij daarom als een lappendeken, een samenvloeien van al die indrukken. Wat voor de luisteraar op de weg opent om duizend-en-één verschillende interpretaties te geven aan wat je hoort.

Idlewild’s Rod Jones zat bij het opnemen van de liedjes achter de knoppen in zijn Post Electric Studio in Edinburgh. Die verdient een compliment want alle liedjes klinken warm, groots maar tegelijk ook scherp. Dat is natuurlijk ook te danken aan de uitstekende band die Hawk om zich heen heeft verzameld. In Think Of Us Kissing komt een gitaarpartij heerlijk snerpend de ogenschijnlijke rust verstoren. En in al genoemd Elvis Lookalike Shadows – wat ons betreft hét prijsnummer op dit album – geven de gitaren een stevige ondergrond voor de meanderende poëtische woordenstroom van Hawk. De liedjes van Hawk krijgen een kleurijke cadeauverpakking op deze plaat. En dat past heel goed bij de rijke, gulle popmuziek op dit album. Met bijpassend grootse refreinen, die je mede dankzij de productie af en toe het gevoel geven dat je een heuveltop bereikt en daar een wijds uitzicht aantreft over een vol verwachting kolkende zee. Een album om met buikpijn van verlangen bij weg te dromen.