Onlangs legde iemand in een van de talloze muzi-entertainment tv-programma’s rond de jaarwisseling uit waarom die punk zo leuk vindt: ‘Het komt snel tot de essentie’. En iedereen die wel eens een liedje heeft geprobeerd te schrijven weet dat dit best knap is, als het lukt. Geen gedraal of gezever, geen lange intro’s maar bam: recht het refreintje in en bam! met een knal liefst binnen een minuut eindigen.

Die persoon op tv en iedereen die daar ook van houdt kan terecht bij Ford’s Fuzz Inferno. We schreven er al eerder over dit duo naar aanleiding van het verschijnen van een complete plaat met hun deuntjes, The Book Of Fuzz. Hans F. Ford en Patrick Delabie rammen er 11 nummers in net aan 17 minuten doorheen. Het zweet staat je in de schoenen. En, zoals ze dan in muzi-entertainmentprogramma’s op tv dan zouden zeggen, ‘hoe leuk is het dat’ de twee het nieuwe jaar openen met een nieuwe ep waarop er in amper 8 minuten vijf nummers voorbijkomen. En je zult begrijpen, daarbij wordt er niet gedraald maar effectief snel tot de essentie gekomen. Al duurt het toch bijna 20 seconden eer de zang boven de muur van fuzz uitkomt in openingsnummer Ups and Downs. Maar daarna is er ook geen houwen meer aan in dit aan Metz doen denkend punkpopliedje.

De twee muzikanten doen alles zelf en dat betekent dat de productie een aangenaam diy-sfeertje ademt. Ook geen gedraal met toegevoegde baslijntjes of andere versiering: de een drumt, de ander speelt gitaar. ‘Love it or leave it‘. Met die simpele ingrediënten toveren Hans en Partrick wel een paar deuntjes die snel in je kop gaan zitten en klinken alsof je ze al kent. In het geval van My Reality – met net aan 2 minuten het langste en meest toegankelijke werkstuk – klopt dat: het staat op het vorig jaar verschenen The Book Of Fuzz. Blijft een fijn liedje. Net wat gruiziger klinkend dan de rest Always More maakt van het hart geen moordkuil en cirkelt rond het meebrulrefereintje ‘More and more and always more‘. Nou ja, onze reactie daarop is: ‘keep it coming!’

‘Play as loud as possible‘ is de aanmoediging op de hoes van de 7″, die uiteraard weer is voorzien van een historische prent waarin we een exposé krijgen van op wat voor gruwelijke wijzen mensen elkaar kunnen ombrengen. Death To The Fuzz Family ep is werkelijk een onweerstaanbaar hebbedingetje voor de liefhebbers. ‘May the fuzz be with you!’