Mijn goede voornemens voor 2023

• Ook dit jaar op gepaste afstand blijven van vaderlandse rappers, zangers en zangeressen die gebruikmaken van een roep-, voor- of bijnaam als artiestennaam. Sorry Joost, Antoon, Meau, Maan, S10, Froukje, Boef, Snelle, Kevin, Frenna, Lijpe, Josylvio. En aangezien ik na al die jaren nog altijd niet weet wie nou Nick is en wie Simon, geldt dat ook voor deze twee, mochten zij het in hun hoofd halen een solocarrière te beginnen. 

• Niet meer gelijk op elke Britse act duiken die van het predicaat ‘postpunk’ is voorzien.

• De grote festivals mijden. Nu de ticketprijzen en de prijs voor een biertje de grens van de absolute waanzin zijn gepasseerd en je voor een weekendje festivallen ook een week all-inclusive op een zonovergoten strand kunt liggen, geldt voor mij: ‘trop is teveel’. Het argument van festivalorganisatoren dat ‘de markt dicteert en wij volgen de markt’? Nou, fok de markt! Ik wacht (tegen beter in) op de eerste festivalbaas die niet meer mee wil doen aan het tegen elkaar opbieden en besluit te downsizen. Dan maar geen zestig- of zeventigduizend bezoekers, maar de helft. Wel zo gezellig, een beetje meer ‘Lebensraum’. Ik begrijp dat armlastige artiesten zoals de Red Hot Chili Peppers zich ook geconfronteerd zien met dalende inkomsten uit albumverkoop en stijgende energieprijzen, maar ik pas. En aangezien voor geld toch alles te koop is: waarom de grote festivals niet gewoon verpatsen aan Qatar? Dat woestijnstaatje heeft zich inmiddels bewezen als organisator van een groot evenement. Kwestie van één WK-stadion laten staan en daar, verspreid over twee weken, Pinkpop, Lowlands, Werchter én Pukkelpop organiseren en als tegemoetkoming wat gratis kaarten uitdelen aan de arbeidsmigranten. De voor voetbalfans bestemde containers bij festivalbezoekers aanprijzen en verpatsen als ‘luxe chalets’ en klaar is Kees. Aangezien hypocrisie tegenwoordig als een deugd wordt gezien, wil ik graag één knieval maken: in ruil voor wat positieve feedback op de socials, laat ik me als gast graag gratis fêteren tijdens dit megafestival. 

• Het proberen droog te houden bij het bekijken van ‘De Beste Zangers’, een programma waarbij de emoties hoog oplopen en de tranen van de beeldbuis druipen. Ik hoorde onlangs de uitdrukking ‘glijmiddel van de middelmaat’. Een passende omschrijving van dit programma, zij het dat het glijmiddel in dit geval is voorzien van wat scherp zand. De keren dat ik – weliswaar slechts enkele seconden – ‘De Beste Zangers’ visueel penetreerde, schuurde ik figuurlijk gezien mijn voorhuid naar de gallemiezen. Tránen!

• Een bom leggen onder ‘The Battle of the Tribute Bands’, die gesel der moderne muziektijden. Hoed u voor namaak en wees waakzaam!

• Me neerleggen bij de platter dan een dubbeltje zijnde smaak van de gemiddelde Nederlandse muziekliefhebber en gewoon op ‘Bohemian Rhapsody’ stemmen in de Top2000. 

DJ 45Frank