Katie Gregson-MacLeod komt uit een muzikale familie. Haar moeder is pianist, maar ze sloeg haar aanbod om piano te leren spelen af. Eerst stortte ze zich op gitaarspelen, maar de piano bleef lonken. Uiteindelijk zou ze zich op beide instrumenten autodidactisch bekwamen. Daarbij komt dat ze is gezegend met een prachtige stem en de gave van het schrijven van gedichten, korte verhalen en liedjes. Vanaf haar vroege tienerjaren, geïnspireerd door Amy Winehouse, wist ze dat een carrière in de muziek haar toekomst was. Inmiddels heeft ze, 21 jaar oud, twee ep’s, op haar naam staan. 

Tijdens het hoogtepunt van de coronapandemie studeerde ze geschiedenis aan de universiteit van Edinburgh. Ondertussen verdiende ze al geld met optredens, maar die inkomstenbron droogde begrijperlijke wijze op, dus begon ze met het uitbrengen van muziek via internet. Afgelopen april bracht ze haar debuut-ep Games I Play uit. Dat haar leven echter niet over rozen gaat, mag blijken uit het rauwe break-upnummer Complex, dat in twee versies op haar tweede ep Songs Written For Piano staat. 

Het nummer is de parel aan de kroon die Songs Written For Piano gerust mag worden genoemd. Ze zet precies de juiste toon voor een liefdesballad, die voor menigeen herkenbaar zal zijn, zonder dat het corny wordt. Integendeel, in beide uitvoeringen, de studio pianoversie en de Live String Version met toevoeging van strijkers, is het hartverscheurend mooi, meeslepend en toch heeft het een poppy-refrein. 

Via TikTok bracht ze de demoversie uit en de respons was overweldigend. Ondertussen kwam negenvoudig Grammy Award-winnaar Greg Kurstin aan boord om de officiële versie te produceren. Alsof het nog niet genoeg is, bevat de ep nog drie pianocomposities, waarmee MacLeod haar net niet met kop-stem, maar daar tegenaan schurend, gezongen teksten begeleidt.

Alle nummers zijn minimaal, maar zo rijk uitgevoerd als nodig. Op Songs Written For Piano geldt het motto less is more. Geen moment krijg je echter het gevoel dat er iets ontbreekt. MacLeod weet perfect te doseren en verovert op die manier via de oren rechtstreeks het hart van deze recensent. Nu al de beste decemberplaat van dit jaar.