‘Zo, de kop is er af’, zoals men in Saoedi-Arabië pleegt te zeggen, na een openbare executie. Het balletje rolt weer. Kunnen we het ein-de-lijk gewoon over voetbal hebben, in plaats van over de misstanden in die zandbak. Met als absoluut dieptepunt en flagrante mensenrechtenschending natuurlijk de drooglegging van de stadions en de absurde prijs van 14 euro voor een biertje. Een drama voor alle voetbalfans die hadden willen proosten op het voortreffelijke werk van de gastarbeiders die dit voetbalfeest mogelijk hebben gemaakt. Jammer, maar Older…Budweiser, zoals de titel van een album van het alweer bijna vergeten Gang Green reeds aangaf.

En dan besluit de MaFifa, op gezag van die dekselse Qatarrakkers, enkele uren voor de aftrap van Senegal-Nederland ook nog eens om het dragen van een One Love aanvoerdersband te verbieden. Terwijl MaFifa-baas Don Gianni Infantielo nog wel stoer had verkondigd ‘zich homoseksueel te voelen’. De KNVB en de Oranje-spelers kruipen braaf in hun mand en gaan nu bij zichzelf te rade welk futiel en gratuit gebaar je dan nog wél kunt maken. 

De wijsheid van de grote filosoof en zanger Johan Oei, oei, oei, dat was me weer een loei Cruijff doet echter weer opgeld: ieder nadeel heb z’n voordeel. Dat geldt in dit geval zeker voor muziekliefhebbers. Vanwege dat vervloekte WK waagt geen enkele volkszanger/beunhaas zich ditmaal aan een WK-lied en dat mag als een klein lichtpuntje worden gezien in deze pikzwarte (voetbal)tijden. Wij houden van Oranje, om zijn daden en zijn doen, dixit de voormalige Dichter des Vaderlands A. Hazes sr.? Zeker, maar die liefde belijden we vanwege mogelijke kijkschaamte in betrekkelijke stilte. We gaan naar links, we gaan naar rechts? Hooguit schuiven we een beetje van links naar rechts op de bank voor de buis, nu een volksfeest vooralsnog uitblijft en ook een Snollebolleke zich moet beraden op zijn positie, gezien de ‘bromance‘ met de gevallen TV-god Matthijs van Nieuwkerk. Mogelijk dat de in ongenade gevallen Oranje-keeper Jasper Cillessen nog verrast met een smartlap, getiteld ‘De kater van Qatar‘. 

Nee, dan de Duitsers. Inmiddels vier keer wereldkampioen. Dan is het een stuk makkelijker om een pakkend voetballiedje te schrijven. Zoals 54-’74-’90-2006 van Sportfreunde Stiller of Weltmeister van Die Aeronauten.

Wie zich desondanks wil laven aan een klassiek voetballied, dient zijn oor te luisteren te leggen bij de onnavolgbare Meindert Talma. Op het lichtjes fantastische album Balsturig staat een ode aan de man die ons eindelijk die wereldcup moet bezorgen: Louis van Gaal. ‘Eigenlijk huil ik bijna elke dag. Altijd is er iets dat mij wel raakt. Als ik God zou zijn, zou ik alles winnen. Maar ik ben God niet. Ik ben Louis van Gaal.’ Aanvalluh!, in godsnaam dan maar.

DJ 45Frank