Zet dit niet op als je in een goede bui bent. Ons advies luidt dan: ga lekker wat anders doen, haal een frisse neus, laat de wereld meegenieten van je goede humeur. Sla je dat advies in de wind, zet dan je zuidwester op, zet Orbel op en berg je! Niet dat het gaat stormen, maar de sfeer is duister en donker en misschien zelfs wel dreigend op deze acht tracks tellende plaat.

Orbel doet zijn/haar best zo min mogelijk digitale sporen achter te laten en dus is het moeilijk iets te vinden over de historie en achtergrond van het viertal. Het vermoeden bestaat dat ze uit Frankrijk komen, meer bepaald Frans Baskenland. Ze bedienen zich ook van de Baskische taal. Lur Hezea betekent vertaald natte grond.

Een ep en een album hadden zij voor het verschijnen van Lur Hezea op hun naam staan. En tot nu toe waren ze actief in de metal en postrock-hoek. Dat is in drie jaar tijd rigoureus de deur uit gesmeten. Lur Hezea is een album dat meer past in de traditie van bands als Dead Can Dance en Cocteau Twins, Lamb ook misschien. Atmosferisch, ook gespeeld met akoestische traditionele instrumenten. Gedragen door zang van een vrouwelijke stem. Maar in vergelijking met de referenties minder in reverb verdronken en niet uitgesproken ritmisch, noch elektronisch. Kortom, een album dat mensen die houden van gedragen muziek met een gothic sfeer – zie de zwartwit hoes – en geworteld in tradities van het volk waartoe zij zich rekenen zal aanspreken. Ligt tamelijk zwaar op de maag, maar heeft zo zijn magische momentjes.