Het Britse trio The Orielles maakt van die licht psychedelische dreampop. Daarvan wordt misschien wel te veel gemaakt, zeker van het slaapverwekkende type. The Orielles ontstijgen dat niveau met groots gemak en bewijzen dat weer met hun nieuwe album Tableau.

Wat deze band onderscheidt van het grauwe gemiddelde is de vindingrijkheid en ruimte voor improvisatie die ze naar dromerige onbekenden leidt, los van conventies en traditionele songstructuren. Maar de instrumenten mogen ook direct en dreigend klinken: de bas en gitaarpartijen klinken in sommige nummers wonderschoon en niet weggestopt onder een dikke deken reverb. En dat is boeiend om naar te luisteren.

Het is droompop met voldoende kraut en noise-elementen om je bij de les te houden. Tableau is dan ook nog eens opgebouwd als een verzameling – jawel, een waar tableau, en best vivant ook – van afwisselende beelden en sferen. De plaat is gelardeerd met een flink aantal instrumentale fragmenten waardoor het nog meer op een prettige droom gaat lijken waarin je van de ene na het andere – maar ondertussen volkomen onlogisch samenhangende – belevenis vloeit. Tegenover die kortere fragmenten staan soms lange nummers, waarin eigenlijk hetzelfde gebeurt.

Voeg er de heldere zangstem van Esmé Dee Hand-Halford bij en je krijgt een plaat om eindeloos naar te blijven luisteren. Chapeau!