Pizza Crunch is een vierkoppige band uit Glasgow. De band combineert alternatieve invloeden uit de jaren-80 met moderne indie en rock. De muziek klinkt over het algemeen melodisch, geleid door prettig in het gehoor liggende gitaarlicks en pakkende teksten. Niks mis mee op het eerste gezicht, dat is zo en dat blijft zo. Wat ik daarmee bedoel? Pizza Crunch vliegt nergens uit de bocht, blijft keurig binnen de lijntjes weet te raken, maar laat weinig impact achter.  

That Serene Age bestaat uit zeven nummers die eerder lijken te zijn geschreven voor de radio dan voor een indie-dansavond. Niet dat er niet op te dansen valt, maar op Insignificant (And Without A Home) na, dat opvalt omdat het totaal anders is – jazzy en met additionele instrumenten als trombone en synthesizer – staan er eigenlijk geen uitbijters op de ep. Het is vrolijke gitaarmuziek, zoals we op de singles Young Excitement, Wilting Youth en Romanticised Past reeds konden horen. Arctic Monkeys meets the Strokes-clone A New Man is van hetzelfde laken een pak.  

En toch… Toch? Jawel, want hoewel het viertal, dat de naam Pizza Crunch aannam na een Instagram-poll, nog niet echt lijkt los te komen van invloeden van bands uit het verleden, klinken met name ambient shoegaze nummers als opener Entangled In A Myth en slotnummer The Art Of Not Giving A Fuck eigenlijk best veelbelovend. Tel daarbij het statement van de band op dat hij eind 2022 opnieuw de studio in wil om een nieuw project op te nemen, en ik ben toch benieuwd naar wat deze Schotten nog meer te bieden hebben.