In de hofstad kleurt het rood/wit van de boerenzakdoeken feller dan de oranje franje. Het boegeroep overstemt het welbekende ‘Beste Landgenoten’. De Koninklijke paarden zijn weer op stal maar het stof daalt maar niet neer. In het ‘interbellum’ tussen troonrede en politieke beschouwingen buitelen en duiden de journalisten over elkaar heen. Ondertussen neemt bij veel mensen de onzekerheid, onvrede en polarisatie toe.
Citaat uit de troonrede: ’Het kabinet investeert daarom in herstel, vernieuwing en groei, want cultuur confronteert, maakt moeilijke zaken bespreekbaar en verbindt mensen.’ Dát is hard nodig!

Door Judith Zandwijk Foto’s Jan Rijk

Die schone taak is vanavond weggelegd voor Ist Ist in Rotown. Hoewel de heilzame werking van cultuur – en muziek in het bijzonder – bekend is, mag het vandaag, op deze Prinsjesdag, wel een onsje meer zijn.

Openingsact Pale Puma valt het zware gemoed meteen al aan met hun ontwapenende jeugdigheid en de innemende, gelukzalige en nimmer aflatende glimlach van gitariste Rosie Derksen. ‘Schattig zijn’ is vast niet het doel van de Amsterdamse band onder leiding van Django Duijns. Hij schrijft juist allesbehalve ‘schattige’ nummers, want de songs staan bol van de introspectie en melancholie.

Ook de Ist Ist-muzikanten glunderen van oor tot oor, ondanks – of juist dankzij – het hun zesde optreden achtereen buiten het Verenigd Koninkrijk is, waarvan maar liefst vier uitverkochte zalen in Nederland: Vera, V11, de Melkweg en Rotown. Ze zijn dankbaar en ‘blown away’ door het enthousiasme waarmee zij buiten hun landsgrenzen worden ontvangen.

Ist Ist, opgericht eind 2014 in Manchester, bracht na enkele ep’s hun debuutplaat Architecture, midden in de pandemie, uit. In die nummers weerklinkt de maatschappelijk onrust en roerige tijd met de lockdown restricties.

De tevreden glimlach maakt plaats voor een serieuze blik passend bij de postpunk, de melancholie en soms duistere teksten zodra Mat Peters (gitaar, synthesizer) de eerste noten van Wolves inzet.

Adam Houghton (zang/ gitaar) is naar binnen gekeerd en heeft zijn ogen doorgaans gesloten. Zijn warme bariton-stem en mimiek die urgentie uitdrukt, dwingt het publiek tot luisteren. Andy Keating (bas) en Joel Kay (drums) stuwen de muziek en plaveien het pad waarop Adam ‘marcheert’.

Van het album Architecture spelen ze ook onder meer: Black, Discipline en A New Lovesong.

In 2021 brachten zij het album The Art of Lying uit dat een aantal zware thema’s zoals de afbrokkelende samenlevingen, corrupte regeringen en de post-truth-wereld waarin we zijn beland. Het nummer Waves van dit album wordt ingeleid met een hartslag, gevolgd door Houghton’s donkere – bijna dreigende – stem om uit te monden in gillende gitaren. Van dit album spelen ze ook onder meer: Fat Cats Drown in Milk, Extreme Greed en Middle Distance.

Andy Keating bedankt het publiek en zwaait ook naar de mensen helemaal achterin de zaal. Het publiek applaudisseert wanneer hij belooft volgend jaar terug te keren en in het voorjaar van 2023 een nieuw album uit te brengen. Something has to Give debuteert vanavond in Rowtown.

Het is Ist Ist meer dan gelukt op deze Prinsjesdag; muziek – ook hun donkere, duistere muziek – verbindt, biedt troost en hoop. Daar kunnen heel veel partijen wat van opsteken.