Als een donderslag bij heldere hemel is daar opeens het vierde album van Stöma, de Rotterdamse band die bestaat uit Bruno Ferro Xavier da Silva (zang, bas, loops, effecten) en Wouter van Wijk (drums). Wie even verbaasd is als ik, hoeft zich niet te schamen. De dubbelaar Reset verschijnt exclusief bij Collectable Vinyl en is daar te bestellen als pre-order. Zodra 75 exemplaren zijn besteld start de productie. Een collectors item dus. Leuk, maar hoe klinkt dat dan? Welnu, ik heb reeds na drie nummers beluisteren op de bestelknop geklikt en daar heb ik ook na herhaald beluisteren van het volledige album absoluut geen spijt van.  

Reset is een onvergetelijke trip die ruim vijf kwartier duurt. Soms jazzy, soms funky, vaak beide maar sowieso continu groovent. Repeterende baslijnen en drumbeats, goed doordachte breaks en prettig switchend van de ene naar de andere al dan niet afwijkende maatsoort. Het rockt en het rollt op Reset zestien nummers lang. Soms heavy, à la Rage Against The Machine (bijvoorbeeld op Holygram Hell), maar vaak ook groovy, à la Urban Dance Squad zoals op bijvoorbeeld Exiting Emotion. Doordat Da Silva gebruik maakt van een loopmachine heeft hij zijn handen vrij voor aanvullend baswerk dat zich kenmerkt door eigenzinnige melodieën, maar ook door spacey effecten, waardoor elk nummer doorspekt is van niet aflatende sjeu, die niet alleen het luisterplezier vergroot, maar ook zorgt voor de broodnodige variatie op deze interessante dubbelaar.  

Behalve dat het muzikaal dus dik in orde is, vallen de sterke vocalen van Da Silva op die zijn teksten zowel een soort van rapt als declameert. Hierdoor bepaalt hij misschien nog wel meer de sfeer van een nummer dan door het gebruik van elektronische effecten.  Qua sfeer tenslotte, zit het hoe dan ook wel goed op deze dubbel-lp, die lastig valt te typeren, omdat hij, ondanks dat er slechts twee muzikanten op te horen zijn, zoveel stijlen herbergt. We noteren onder andere artrock, jazzrock (Alabaster Jazz), fusion, jazzfunk, progrock, avantgarde, psychedelic en punkfunk (beide in Dazzle Camouflage), maar daar zou je gerust mathrock (Black Magick) en zelfs reggae (Tinted Goggles) aan kunnen toevoegen. 

Hoewel de muziek vrij intens kan zijn, beschikken de meeste nummers over het algemeen over een relaxte flow, die als rode draad door het album loopt.  Nervous System bijvoorbeeld – nomen est omen – kan bij vlagen onstuimig zijn, maar het nummer kent wel degelijk rustpunten, waardoor het nooit eentonig wordt. En dat geldt voor het hele album, dat virulente nummers afwisselt met meer rustgevende. Neem het ruim acht minuten durende Actual Reality; het begint met een rock riff om na een fantastische break en een spacey intermezzo door te pakken door even gas los te laten en rond een zich herhalend thema lang uitgesponnen solo’s ten gehore te brengen alvorens min of meer bij het oorspronkelijke thema en de riff die het nummer opende terug te keren. Of neem het instrumentale Caudo Pavonis, dat gezien mag worden als rustgevende stepping stone tussen het lange en energieke Holygram Hell en het korte (had van mij best langer mogen duren) maar niet minder temperamentvolle Black Magick. 

Zo kan ik nog wel even doorgaan, het is tenslotte een dubbelaar, maar beter is het om de muziek voor zich te laten spreken. Daarvoor moet men dus moeite doen, want Reset wordt vinyl-only uitgebracht. Heb je geen platenspeler, dan heb je min of meer een excuus, maar anders zou ik dit freaky project zeker niet links laten liggen. En dat geldt ook voor het geval het duo binnenkort ergens live opduikt.