New Model Army was afgelopen dinsdag en woensdag weer even terug in Nederland. Wat aanvankelijk bedoeld was als een enkele show om een gat tussen een aantal Duitse (festival)shows op te vullen, werden er uiteindelijk twee omdat de eerste show binnen mum van tijd uitverkocht was.

Door: Ronald Renirie

De voorpret begint eigenlijk al voor de deur van Rotown, waar de altijd trouwe fanschare, liefkozend ‘The Family’ genoemd, zich heeft verzameld op het zonovergoten terras. De iets te strak geworden T-shirts met het uit duizenden herkenbare logo van de Britse band is door de vele fans voor de gelegenheid weer uit de mottenballen gehaald en over de jarenlang zorgvuldig gekweekte buikjes getrokken. Het bier vloeit rijkelijk en de sterke verhalen en anekdotes vliegen over tafel.

Het publiek is aardig op leeftijd – onder de 45 jaar is er praktisch niemand te vinden – maar dat is niet zo heel gek. Zanger Justin Sullivan, het enig overgebleven originele bandlid, is inmiddels 66 jaar, en vierde twee jaar geleden het veertigjarige bestaan van zijn band.

Maar van slijtage is nog helemaal niets te merken. New Model Army kleunt er met openers Bittersweet (van debuutalbum Vengeance uit 1984), Ambition en Lust For Power stevig in. Sullivan is uitstekend bij stem, zijn band barst van de energie en smijt anderhalf uur lang met de gedreven, politiek geladen meebrullers waar de band al jaren patent op heeft.

Zweet en nostalgie druipen gebroederlijk langs de muren van Rotown, en New Model Army verwent ‘The Family‘ met een set die hun complete, omvangrijke oeuvre doorkruist. Op de juiste momenten nemen Sullivan en zijn wapenbroeders even gas terug (zoals met een bloedstollend mooie uitvoering van Before I Get Old) om vervolgens weer vol op het pedaal te trappen met The Hunt en Western Dream van het misschien wel beste New Model Army-album The Ghost Of Cain uit 1986.

Als er in de toegift vervolgens afgesloten wordt met publieksfavorieten Poison Street en 225 kan ‘The Family‘ volmaakt gelukkig op huis aan. De meeste van hen zullen er trouwens de volgende dag gewoon weer bij zijn in Rotown, en dat zal ze niet tegenvallen, want backstage kondigde de band eerder op de avond al aan om op woensdag een volledig andere set te spelen.

Conclusie: New Model Army kan nog jaren mee, en heeft in de loop der jaren weinig tot niets aan energie, dadendrang en zeggingskracht verloren. En relevantie? Ach, gezien de huidige staat van de wereld is er voor de altijd maatschappijkritische Sullivan nog genoeg om over te schrijven.

Knappe show!