Dat er in Frankrijk ook goede rock wordt gemaakt is niet iets waar we dagelijks bij stilstaan. Équipe de Foot is echter een goed voorbeeld en het nieuwe album Geranium is een prettig instapmodel. Het is het vierde album van de band uit Bordeaux, die bestaat uit twee singer-songwriters, beide ook multi-instrumentalist. Op het podium leidt dat tot regelmatig wisselen van instrument, terwijl ze ook beide wisselend de rol van lead-zanger op zich nemen. Dat is op dit album ongetwijfeld niet anders. 

Wie naar Geranium luistert kan zich mogelijk indenken dat de live-optredens van het Bordelaise duo hard, tot zeer luid zijn. Producer/geluidstechnicus Johannes Buff (Thurston Moore, Lee Ranaldo), die net als het duo een groot Beatles-fan is, is er namelijk goed in geslaagd om de muur van geluid die dan vaak ontstaat op subtiele wijze te mengen met het popgeluid dat de twee toch ook voorstaan.  

Beatles meets Smashing Pumpkins. Équipe de Foot is continu op zoek naar de schoonheid van contrast in het schemergebied tussen harmonie en disharmonie. Een goed voorbeeld hiervan is Melancholy Eyes. Maar de hele plaat verdient het om meerdere malen afgespeeld te worden. De nummers variëren van drie minuten (het merendeel) tot vier of vijf en blijven daarmee binnen de marges van de pop. 

Van meet af aan is dankzij openingsnummer An Empty Space Is Not Filled With Air niet moeilijk voor te stellen dat de band in staat is om de nummers live flink uit te bouwen. Het begint beatle-esque, met piano en harmonieuze zang en langzaam sluipen er dissonante, vervormde klanken in. Titelnummer Geranium begint met een stevige beat, waarna gauw een muur van geluid wordt opgebouwd, die op het album nog redelijk te doen is, al vertoont hij nauwelijks openingen en is behoorlijk massief. 

Het album Geranium is speels, en bij vlagen luid, al blijft het popelement goed overeind staan. Het manische element is echter de absolute smaakmaker.