Menige Randstedeling (en daarbuiten) slaat nog altijd de schrik om het hart wanneer er een tocht naar het zuiden op het programma staat. Limburg??? Da’s wel ver, héél ver… Je moet je een weg zien te banen over karrensporen en treft er een bevolking aan die voor het merendeel dialect spreekt. In het beste geval wordt dat beschouwd als een spraakstoornis, in het slechtste als een verstandelijke beperking. Je komt er in een culturele woestenij terecht, waar ganstrekken, een repetitie van de plaatselijke fanfare of een schuttersfeest culturele hoogtepunten zijn die voor een zinsbegoocheling zorgen, om over carnaval maar te zwijgen. Na het verorberen van een provinciale specialiteit (frietje zoervleisj) mag je dan de omgekeerde calvarietocht maken naar de beschaafde, bewoonde wereld.

‘How wrong can you be?‘ Nee, hier spreekt geen trotse Limburger met een Calimero-complex. Ik heb er verder geen enkele verdienste aan om in het zonnige zuiden uit een geboortekanaal te zijn gefloept, maar ik ben er ook bepaald niet rouwig om. Niet alleen beschikt Limburg over een prima functionerend wegennet en zijn Limburgers de Nederlandse taal machtig (een knoert van een accent moet je er af en toe maar bijnemen als couleur locale), maar ook als cultuurliefhebber kom je hier ruimschoots aan je trekken. Laat ik me beperken tot de muziekscene. Van noord tot zuid uitstekend geoutilleerde poppodia, van Grenswerk (Venlo), De Bosuil (Weert), ECI Cultuurfabriek (Roermond), Volt (Sittard), een onlangs heropende en uitgebreide Nieuwe Nor (Heerlen), tot één van de mooiste concertzalen van Nederland: de Muziekgieterij (Maastricht). Allemaal met een puike programmering voor elk wat wils. En ja, Pinkpop kennen we allemaal, maar het zou te ver gaan om ook alle kleinere en grotere festivals hier op te noemen. Vooruit: festival Bruis in Maastricht, Mama’s Pride in Geleen. ‘Check it out.‘

Als ingezetene van de gemeente Echt-Susteren (door een handige marketingjongen omgedoopt tot ‘Het smalste stukje Nederland’), profiteer ik bovendien optimaal van deze geografische ligging, want ik woon in de Euregio. Oftewel: ‘the place to be‘, zoals de Chinezen zeggen. Proef op de som? Neem een passer, prik die op een landkaart vast in Echt, trek een halve cirkel van zo’n goeie 100 kilometer oost-, west- en zuidwaarts en kijk eens waar je zoal uitkomt. Een autoritje van pak ‘m beet een uur (zowat de tijd die je nodig hebt om vanuit hartje Amsterdam de Ring te bereiken) en je struikelt bijna  over de poppodia in culturele hotspots zoals Aken, Keulen, Düsseldorf, Luik, Genk, Hasselt, Leuven, tot Antwerpen toe. Plus de nodige festivals (Rock Herk, Absolutely Free Festival Genk, Pukkelpop Hasselt, Rock Werchter – ‘to name but a few‘ – en de nodige grotere en kleinere broertjes). Het enige waar het de muziekminnende Limburger aan zou kunnen ontbreken is tijd en geld om al het gebodene tot zich te nemen. 

Het is dat de naam Best Kept Secret al vergeven is, maar anders… De slogan ‘Limburg, je zult er maar wonen’? Geen woord van gelogen, maar vertel ’t niet verder. 

DJ 45Frank