De Amsterdamse singer-songwriter Christien Oele is beter bekend onder de naam VanWyck. Nou ja, bekend… VanWyck is een van Nederlands best bewaarde geheimen en daar moet met het verschijnen van haar vierde album wat mij betreft verandering in komen. Ik leerde VanWyck, die sinds 2015 professioneel met muziek bezig is, vrij laat kennen via het in 2020 verschenen God Is In The Detour. In eerste instantie had ik niet eens door dat ze Nederlandse is. Zo goed vond ik het album, dat ik het grijs draaide. Ik vrees dat dit met de opvolger The Epic Tale Of The Stranded Man wederom het geval zal zijn.  

De titel is goed gekozen, want episch en groots is The Epic Tale Of The Stranded Man zeker. Het conceptalbum bestaat uit twaalf nummers die zowel tekstueel als harmonisch in elkaar grijpen en samen een verhaal vertellen over een man die zwaargewond aanspoelt op een wonderlijk eiland en niet meer weet wie hij is. Het eerste en het laatste nummer zijn geschreven vanuit het perspectief van de vrouw, die zich over hem ontfermt en hem tijdens zijn ziekbed verhalen over het eiland vertelt. De andere nummers gaan over de koortsige dromen van de gestrande man die een mengeling zijn van haar verhalen en schaduwen uit zijn donkere verleden. 

Zowel muzikaal, vocaal als tekstueel zitten we goed bij VanWyck. Liefhebbers van alt-folk en singer-songwritermuziek kunnen dit album blind aanschaffen. Akoestische gitaar, violen, ingetogen drums en een hummende bas vormen het hoogpolige tapijt waarop de verhalen zich comfortabel ontvouwen. Ook de luisteraar vindt eenvoudig een plekje op dit tapijt en hoewel je je kunt afvragen of een album uit louter hoogtepunten kan bestaan, lijkt op die vraag in dit geval slechts één antwoord mogelijk: ja.  

Single Pond Floor Dwellers bevindt zich in het midden van het album en is omringd door prachtige nummers. Toch is deze track voor mij mogelijk de ultieme favoriet, vanwege de diepere laag. VanWyck zegt hierover: “Dit nummer kan ook gezien worden als een soort anti-anthem tegen de mate waarin onze maatschappij bepaald wordt door het streven naar succes en beroemdheid. Dat kan alleen floreren als de meeste mensen zich onwaardig voelen. Soms hoop ik stiekem op een revolutie van de onwaardigen.” Hoe vet zou dat zijn?  

Terwijl niet één, maar meerdere verhalen met een rode draad worden verteld, werkt VanWyck vakkundig toe naar het slotnummer dat My Baby Rides A Dark Horse heet. Het is het langste nummer van het album en neemt met acht coupletten epische vormen aan, Hierover zegt VanWyck: “(…) ik liet het lied me verder leiden tijdens het schrijven. En zoals het verhaal zich voor mij ontspon, zo zal het dat ook doen voor de luisteraar.” Dat kan ik slechts beamen, en in feite geldt dat laatste voor alle songs op The Epic Tale Of The Stranded Man en daarin schuilt mijns inziens ook de kracht van deze plaat, die ik inderdaad, zoals ik reeds voorspelde, keer op keer opnieuw opzet, terwijl ik me afvraag hoe dit live moet voelen – klinken dekt de lading niet. 

Welnu, VanWyck is een theatertour gestart langs mooie, niet te grote zalen, die ik hieronder bij hoge uitzondering allemaal opsom, omdat ik vind dat iedereen VanWyck in het algemeen en The Epic Tale Of The Stranded Man in het bijzonder moet leren kennen. 

Zat, 9 april – Theater Junushoff, Wageningen / vri, 15 april – De Nieuwe Nor, Heerlen / vri, 22 april – Mimik, Deventer / zat, 23 april- Theater Ludens, Voorburg / vri, 29 april – Schouwburg Ogterop, Meppel / zat, 14 mei – Theaterkerk Hemels, Twisk / zon, 15 mei – Cool Kunst en Cultuur, Heerhugowaard / vri, 20 mei – Theaterkerk Hemels, Twisk / zon, 22 mei- Meervaart, Amsterdam / zat, 4 jun – Nijend24, Anderen / 
vri, 17 jun – Eindeloos Eiland Festival, Kortgen.