In 2018 was daar HEISA, gevolgd door Joni in 2020. Keurig op tijd dus is er nu een opvolger van die twee albums, de ep Outliar. Hierop laten de drie (Belgische) Limburgers weer als vanouds horen waarom je deze band live zou willen zien. Wat een energie, maar vooral ook, wat een diversiteit! 

Met het vijftal nummers op Outliar geven Jacques Nomdefamille (zang, bas, keyboard), Koen Castermans (gitaar, achtergrondzang), Jonathan Frederix (drums, achtergrondzang) een mooie showcase van hun bekwaamheid om de luisteraar bij zijn lurven te grijpen en met gepaste dwang hun nummers in te slepen. Dit doen ze door bezwerende ritmes te combineren met rammelende drums, gillende gitaren, sfeerbepalende synthesizer en niet in de laatste plaats de stem van Nomdefamille.  

Op Outliar horen we HEISA in optima forma. Soms hoekig, dan weer puntig en immer gelaagd. Toch lijkt de muziek toegankelijker en dat is knap, want de nummers zijn best heel erg divers. Openingsnummer Chant is een goede binnenkomer, die enigszins tribaal – en soms een beetje doom – aandoet en waarop het goed headbangen en meeblèren is. De drie muzikanten lijken ontketend en toch botsten ze niet, maar komen de ritmes welwillend samen. Het wordt gevolgd door het furieuze Burn Your Bridges, dat opent met een repeterende gitaarsolo die eigenlijk het hele nummer aanhoudt, waardoor het enigszins iets wegheeft van AC/DC. 

Op 80’s song lijkt de voet op het gaspedaal in elk geval tot het eerste refrein iets minder zwaar, maar schijn bedriegt, want HEISA heeft ook op dit nummer de wind in de rug. Het lijkt wel pop(rock) met een noise-sausje en is bijna dansbaar – althans voor wie van wild dansen houdt. Ally gaat verder op de voet van Chant en combineert iets tribaals met mathrock en noise. De stem van Nomdefamille heeft bij vlagen iets weg van die van Kurt Cobain, al doet het nummer op zijn vuigst mij ook denken aan The Jesus Lizard. En dan is het alweer tijd voor het slotnummer. Keep It doet mij ook denken aan Nirvana. Wederom gaat het pedaal naar de metaal en dat zorgt – waar halen ze het vandaan? –voor nog weer een extra dosis adrenaline.  

De Outliar ep is als een rit in een achtbaan. Het gaat hard, duurt kort, maar geeft zo’n enorme kick, dat een tweede ritje onvermijdelijk is. Heerlijk plaatje en echt een zogenaamde no risk disc. Dat geldt ongetwijfeld ook voor een optreden. Ga ze zien op festivals deze zomer!