Lukas Batteau is een singer-songwriter uit Utrecht die zijn derde album uitbrengt. Zodoende laat hij zien dat hij de afgelopen periode goed heeft besteed, want de basis voor het dit album wordt gevormd door de vele lockdowns die we achter de rug hebben en het effect dat zij hadden op Batteau. Met While I Was Sleeping brengt hij gevoelens van verlatenheid, vervreemding en hoopvol vooruitkijken naar betere tijden tot uiting.  

Door 3voor12 werd Batteau ooit de nieuwe Ben Howard genoemd en daar kan ik in meegaan, al vind ik met name de muziek en de meeslepende gitaarsolo’s ook veel weg hebben van Kurt Vile of zelfs The War On Drugs, maar dan minder pompeus. Het geluid is in elk geval lekker jaren-70 want een groot deel van het album werd op analoge apparatuur opgenomen. 

Door de lockdowns kwam Batteau voor zijn gevoel in een toestand terecht die hij herkent van dromen: het is levendig, en toch maak je het maar wazig mee. Hierin ligt voor mij de makke van dit album, dat aan de ene kant heerlijk voortkabbelt en aan de andere kant soms wat slepend aanvoelt. Opener Down To The Sea kan ik goed hebben. Rainbow en Hope To Come ook, de tussenliggende nummers minder. Het is alsof we bokjespringen, Batteau en ik. 

Over titelnummer While I Was Sleeping zijn we het eens. Heerlijk nummer en wat mij betreft het beste van het album. Instrumentaal en prachtig mooi uitgesponnen. Ruim vijf minuten neemt Batteau de tijd om de luisteraar te betoveren en dat werkt. De nummers die volgen weten mij niet in vervoering te brengen. Mogelijk doen ze mij te veel denken aan de afgelopen twee jaar waarin niet zoveel reuring was en wil ik nu wat meer pit. 

Wie gewend is dat het leven ook een tandje trager kan, zal ongetwijfeld van While I Was Sleeping kunnen genieten. Wie net als ik wel wat peper kan gebruiken komt onder de streep bedrogen uit, al zal ik het titelnummer nog regelmatig met plezier draaien.