Warm Graves is de artiestennaam van de in Leipzig wonende componist Jonas Wehner. Met Ease, keert hij na zeven jaar terug in de spotlights. Zeven jaar lijkt lang, maar het is ook een natuurlijke periode van transitie en het maakt dat dit tweede album totaal anders klinkt dan debuutalbum Ships Will Come. Dat klonk we bijvoorbeeld dromerig en als een kruising tussen elektronische muziek en opera, terwijl op de opvolger duidelijk een verzameling hardere, meer experimentele muziek bevat, die raakt aan donkere ambient drone en strakke cold wave. Centraal staat Wehners eigen stem, die veelal een desolate indruk geeft en toch iets intiems heeft. “I’ve lit my own fate,” zingt Wehner op Sun Escape en het is precies zijn lot dat hij op Ease stevig uitvergroot.  

Het album begint met het introspectieve Atoria. Het gaat over vergankelijkheid, zoals dit voor Wehner vorm kreeg, toen het jarenlang leegstaande Astoria Hotel in het centrum van Leipzig de letter “S” verloor en ten wil en dank A_toria werd. Op Neon, neemt Wehhner ‘omgaan met verwachtingen en druk’ onder de loep. Net als Cara is het een persoonlijk nummer. Wehner heeft het niet gemakkelijk gehad de afgelopen jaren, want hij rekent hier af met mensen die met je willen omgaan als het goed met je gaat, maar die je laten vallen zodra je een moment van zwakte toont.  

Even lijkt het erop dat met Deliria een luchtiger nummer voorbijkomt, maar als het al zo is, dan is het doordat het een weinig minder duister klinkt, maar opgewekt is het niet. Gelukkig maar denk ik dan, want de kracht van Ease zit hem nu eenmaal in het donkere van de tracks, zoals het titelnummer weinig subtiel duidelijk maakt, voordat we aankomen bij het nummer dat met Black Wine strijdt om de titel hoogtepunt: de uitsmijter, het slotnummer Sound Sleeper. Het is gebaseerd op een traumatische ervaring van een jongen waarover Wehner las. Beklemmend, repetitief als een mantra dat niet stopt en waaraan niet valt te ontsnappen. 

Ease zou bij sommigen voor onbehagen – unease – kunnen zorgen, maar wie het lekker vindt om te zwelgen in duistere wave, moet het album zeker eens beluisteren. Wedden dat het je grijpt, niet meer loslaat en je het nog fijn vindt ook?